Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2013 r., sygn. III SA/Wa 2867/12

TEZA Decyzja organu odwoławczego, o której mowa w art. 233 § 1 pkt 2 lit. a O.p. wydana po upływie terminu określonego w art. 118 § 1 O.p., która uchyla decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej za zobowiązania spółki i ustala wysokość zobowiązania podatkowego w mniejszej wysokości, nie jest powtórnym merytorycznym rozstrzygnięciem kreującym zobowiązanie podatkowe, lecz oznacza jedynie stwierdzenie, że decyzja organu pierwszej instancji, w wyniku której powstało zobowiązanie podatkowe, była zgodna z prawem, jednak nieprecyzyjna co do wysokości zobowiązania podatkowego.

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Śledzik, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Golat, Sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za okres od maja do sierpnia 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] marca 2010 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w R. orzekł o solidarnej odpowiedzialności Skarżącego - M. K. wraz z K. Sp. z o.o. za zaległości podatkowe tej Spółki z tytułu podatku od towarów i usług za 05-08/2006r. w łącznej kwocie 77.327,40 zł wraz z odsetkami za zwłokę w łącznej wysokości 32.767 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżący zarzucił:

• błędne określenie, iż solidarnie odpowiada wraz z K. sp. z o.o. za zobowiązania podatkowe Spółki, w sytuacji gdy Spółka została wykreślona z KRS i tym samym utraciła byt i osobowość prawną,

• naruszenie art. 122 w związku z art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), dalej "O.p." poprzez nie rozpatrzenie przez organ I instancji argumentów podniesionych przez Skarżącego w odwołaniu z dnia 04.09.2009 r., a przez to także nie zastosowanie się do wytycznych organu II instancji zawartych w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2010 r., znak: [...], wydanej na podstawie art. 233 § 2 O.p.,