Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 maja 2013 r., sygn. I SA/Wa 2310/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda Sędziowie: WSA Dorota Apostolidis WSA Marek Wroczyński (spr.) Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2013 r. sprawy ze skargi K. C. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2012 r. nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu odwołania K. C. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej - Wydział Rolnictwa i Leśnictwa w [...] z dnia [...] października 1962 r.

Decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydana została w następującym stanie faktycznym sprawy.

Decyzją z dnia [...] października 1962 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej - Wydział Rolnictwa i Leśnictwa w [...], na podstawie art. 15 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz.U. Nr 18, poz. 107 - dalej jako dekret z dnia 18 kwietnia 1955 r.), orzekło o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości rolnej - jako opuszczonej - położonej we wsi G. zapisanej w księdze wieczystej [...] o powierzchni [...] ha na nazwisko M. B.

Wnioskiem z dnia 16 lipca 2010 r. K. C. jako jedna za spadkobierczyń M. B. wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej - Wydział Rolnictwa i Leśnictwa w [...].

Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] października 1962 r. uzasadniając, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego przedmiotowa nieruchomość rolna spełniała warunki do uznania jej za opuszczoną, ponieważ właściciel gospodarstwa M. B. już od 1949 r. zaprzestał uprawy gruntów, które w latach 1954 - 1956 zagospodarowała rolnicza spółdzielnia produkcyjna, a następnie państwowe gospodarstwo rolne. Oceniając przesłankę rażącego naruszenia prawa z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: Kpa) organ stwierdził, że miałoby ono miejsce gdyby bezspornie można było ustalić, że przejęta nieruchomość nie była przez M. B. opuszczona, a w przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie zachodzi.