Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Wa 245/13
Jeśli więc ustawodawca nie uregulował odrębnie w 2005 r. sytuacji prawnej osób wskazanych przed dniem wejścia w życie obecnej ustawy - przez właściciela lub spadkobierców właściciela pozostawionej nieruchomości - jako uprawnionych do rekompensaty, to postępując w zgodzie z Konstytucją osoby takie należy traktować jak właścicieli pozostawionego mienia, w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z 2005 r.
Teza urzędowa
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński (spr.) Sędziowie: WSA Gabriela Nowak WSA Jolanta Dargas Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2012 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Skarbu Państwa na rzecz skarżącej B. K. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2008 r. B. K. zwróciła się do Wojewody [...] o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości D., przez H. K. (po zmianie stanu cywilnego K.). Wnioskodawczyni wskazała, że prawo do rekompensaty zostało już częściowo zrealizowane poprzez nabycie przez jej ojca w 1991 r. nieruchomości w P.
Jak wynika bowiem z postanowienia Sądu Rejonowego w P. z dnia [...] lipca 1988 r., Ns [...], spadek po H. K. (K.) na podstawie ustawy nabyli: córka - U. W. oraz synowie - J. K. i B. K., każde z nich po 1/3 części spadku. Oświadczeniem z dnia 2 marca 1988 r. H. K. oraz następnie oświadczeniem z dnia 27 lipca 1988 r. U. W. oraz B. K., wskazali J. K., jako osobę uprawnioną do potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec powyższego wskazania J. K. wystąpił wnioskiem z dnia 9 sierpnia 1988 r. do Urzędu Miejskiego w P. o przyznanie ekwiwalentu za mienie pozostawione poza obecnymi granicami RP. Postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało zakończone decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia [...] października 1990 r., nr [...], na mocy której J. K. nabył w użytkowanie wieczyste działkę budowlaną będącą własnością Skarbu Państwa, z zaliczeniem na poczet ceny nabycia wartości mienia nieruchomego pozostawionego poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.