Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Bd 915/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Liwacz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant Asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi D.F. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia 1. uchyla zaskarżone postanowienie wraz z poprzedzającym je postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w I. z dnia [...] nr [...], 2. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz D. F. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

1. W dniu [...] 2013r. wpłynął do Urzędu Skarbowego w I. wniosek skarżącego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej środka transportu w postaci samochodu osobowego marki [...], rok produkcji [...]. Do wniosku zostały załączone następujące dokumenty:

- [...]

W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że istnieją wątpliwości, co do rzeczywistego przebiegu transakcji, w związku, z którą skarżący wystąpił o potwierdzenie, iż nie ciąży na nim obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług. Organ zwrócił uwagę, że wnioskodawca celem wypełnienia dyrektywy art. 105 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedno Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) przedłożył umowę kupna-sprzedaży na druku polsko-francuskim zawartą z francuską firmą [...], podnosząc również, że dane firmy są na umowie nieczytelne. Tego typu druki (formularze) umów dostępne są np. w Internecie i przeznaczone są do zawierania umów między osobami fizycznymi. Zdaniem organu nie jest wiarygodne, aby francuska firma sprzedając skarżącemu pojazd nie wystawiła faktury, lecz zawarła z nim umowę kupna-sprzedaży jak też niewiarygodne jest, że podmiot gospodarczy zawierając transakcję nie posłużył się pieczęcią ani firmowymi drukami z trwale umieszczonymi na nich danymi przedsiębiorcy francuskiego. Naczelnik Urzędu Skarbowego w I. powołał się również na treść art. 105 ustawy o podatku od towarów i usług i stwierdził, iż żądanie skarżącego nie znajduje uzasadnienia na gruncie tych przepisów, albowiem zgodnie z nimi zaświadczenie VAT -25 wydaje się w sytuacji, gdy ma ono stanowić podstawę do zarejestrowania pojazdu wyłącznie przez wnioskodawcę, który dokonał przywozu nabytego pojazdu z terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokumenty identyfikujące transakcję są przejrzyste, czytelne i jednoznaczne.