Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 stycznia 2014 r., sygn. III SA/Łd 1189/13

Dnia 24 stycznia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Protokolant Starszy asystent sędziego Dominika Trella po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2014 roku sprawy ze skargi J. G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z [...] uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [...] o nałożeniu na J. G. kary pieniężnej w wysokości 12.200 zł oraz nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 10.250 zł z tytułu naruszeń:

- 1p. 5.1 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz.U. z 2012r. poz. 1265 ze zm.), zwanej dalej u.t.d., w kwocie 1.500 zł;

- 1p. 5.2 załącznika nr 3 do u.t.d. w kwocie 1.800 zł;

- 1p. 5.3 załącznika nr 3 do u.t.d. w kwocie 6.300 zł;

- 1p. 5.4 załącznika nr 3 do u.t.d. w kwocie 650 zł.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że w wyniku kontroli ustalono, że w dniu kontroli, jak i w okresie sześciu miesięcy poprzedzających kontrolę, przedsiębiorca zatrudniał trzech kierowców w oparciu o umowę o pracę, a w kontrolowanym okresie, to jest: między 1 kwietnia 2011r. i 1 kwietnia 2012r., stwierdzono: przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu, skrócenie dziennego czasu odpoczynku, przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy oraz skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku. Na podstawie tych ustaleń [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z [...] nałożył na stronę karę pieniężną z tytułu naruszenia przepisów u.t.d. w wysokości 12.200 zł.

W odwołaniu J.G. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji organu pierwszej instancji, podnosząc, że decyzja ta została wydana z naruszeniem art. 6 - 8, art. 75, art. 77, art. 80 i art. 107 K.p.a. oraz art. 12 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.U.UE.L 102/1 z dnia 11 kwietnia 2006r.), zwanego dalej rozporządzeniem nr 561/2006. Organ w żaden sposób nie udowodnił, że nieznacznie przekraczając czas jazdy ciągłej lub skracając dzienny okres odpoczynku kierowca stwarzał zagrożenie w ruchu drogowym. Organ nie wyjaśnił w czytelny sposób, z jakich pobudek odmówił zastosowania art. 12 rozporządzenia nr 561/2006. Zapisy decyzji są sprzeczne, gdyż organ przykładowo wskazał, że M.W. rażąco i wielokrotnie naruszył normy czasu pracy, podczas gdy jeden raz przekroczył dzienny czas prowadzenia pojazdu. Organ nie rozpatrzył całościowo materiału dowodowego, czym naruszył art. 77 K.p.a. Kierowcy opisywali wykresówki w sytuacjach wyjątkowych, a opisywanie tarcz tachografu nie miało charakteru zwyczajowego. Skarżący podkreślił, że nie wykonuje przewozów na stałych trasach. Bardzo często są to przewozy jednorazowe na rzecz własnej firmy nasiennej.