Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 marca 2014 r., sygn. IV SA/Wa 2412/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędziowie sędzia WSA Magdalena Durzyńska, sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2014 r. sprawy ze skargi T. z siedzibą we L. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia administracyjnej kary pieniężnej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją Wojewody [...] z dnia z dnia [...] kwietnia 2013r. nr [...] orzeczono o nałożeniu na przewoźnika T. z siedzibą we L., kary administracyjnej w wysokości 3.000 euro, co w przeliczeniu na złote wg średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu wydania decyzji o nałożeniu kary administracyjnej wynosiło 12.569,40 zł, za to iż w dniu 20 grudnia 2012r. przywiózł on do granicy Rzeczypospolitej Polskiej autokarem relacji L. - W. obywatelkę [...] - O. L., która nie posiadała zezwolenia uprawniającego do wjazdu i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pełnomocnik przewoźnika wniósł za pośrednictwem organu I instancji odwołanie od powyższego rozstrzygnięcia do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, wnosząc o jego uchylenie i umorzenie postępowania, a ewentualnie o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie postanowień art. 26 ust. 1 lit. b Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen w zw. z art. 135 i 138 ustawy o cudzoziemcach oraz z art. 91 ust. 3 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, jak również art. 7, 8, 11, 77 i 88 Kpa.

W uzasadnieniu odwołania podniesiono, że:

• Przepisy dotyczące odpowiedzialności przewoźnika, zawarte w ustawie o cudzoziemcach, interpretować należy w kontekście prawa wspólnotowego, w tym przypadku Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen, w której występuje pojęcie "dokumentu podróżnego uprawniającego do przekroczenia granicy", który to dokument nie jest tożsamy z wizą. Wobec czego, w opinii skarżącego, obowiązek ciążący na przewoźniku polega na sprawdzeniu, czy osoby przywożone przez niego do granicy strefy Schengen mają przy sobie ważny dokument podróży, zaś przepisy szczegółowe zawarte w ustawie o cudzoziemcach, nakładające na przewoźnika obowiązek upewnienia się, że osoby te posiadają również ważne wizy, jest niezgodny z przepisami wspólnotowymi.