Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2014 r., sygn. III SA/Wa 342/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kot, Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (sprawozdawca), sędzia WSA Cezary Kosterna, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2014 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania J. D. (dalej: Skarżący), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2010 r. określającą wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń 2005 r. oraz określającej wysokość zobowiązania podatkowego za poszczególne okresy rozliczeniowe od lutego do grudnia 2005 r.

Zdaniem organu zaistniały materiał dowodowy dawał podstawy do stwierdzenia, że skarżący nie nabył obuwia od Z. Z. C. Faktyczną działalność pod firmą Z. C. prowadził R K. Tym samym skarżącemu nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur VAT wystawionych przez Z. Z. C., gdyż faktury VAT wystawione przez tę firmę stwierdzały czynności, które nie zostały dokonane przez wystawcę tych faktur i jako takie zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.(Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), (dalej: ustawa o VAT) nie mogły stanowić podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego.

Organ odwoławczy nie zgodził się ze stanowiskiem Skarżącego, że nie udowodniono, iż posiadał on wiedzę o nieprawidłowościach w postępowaniu Z. C. i jako podatnika lub chociażby, że mógł tę wiedzę uzyskać. Ze zgromadzonego przez organ pierwszej instancji materiału dowodowego wynika, że w latach 2003 - 2006 skarżący intensywnie współpracował z G. G. M., P. M. K. oraz Z. Z. C., w których imieniu na identycznych zasadach występował R. K., podejmując wszelkie czynności związane z działalnością ww. firm, w szczególności czynności wymagające kontaktów między kontrahentami jak np. negocjacje cen. Pomimo kilkuletnich, częstych kontaktów handlowych z R. K., podczas przesłuchania przez funkcjonariuszy Policji 11 czerwca 2008 r. Skarżący zeznał, że nic nie mówi mu nazwisko R. K. W opinii organu odwoławczego zeznanie to było niezgodne z prawdą i miało na celu ukrycie przed organami państwa roli jaką pełnił R. K. w ww. firmach, a w konsekwencji faktu, że faktury wystawiane przez ww. firmy dokumentują dostawy, które nie zostały zrealizowane przez osoby w nich ujawnione.