Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 maja 2014 r., sygn. II SA/Lu 636/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 maja 2014 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], Prezydent Miasta L. zatwierdził projekt budowlany i udzielił S. C. "W. D." J. W., S. M. pozwolenia na budowę na działce nr 75 przy ul. L. 22 w L. budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym, instalacjami wewnętrznymi: wodno - kanalizacyjną, centralnego ogrzewania, gazową, elektryczną, przyłączami wodociągowym, kanalizacji sanitarnej i gazowym oraz zjazdem z ul. L. Decyzja stała się ostateczna z dniem 10 października 2011 r.

W dniu 30 stycznia 2013 r. (data wpływu do organu 1 luty 2013 r.) inwestor wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie niezbędności wejścia na teren sąsiedniej działki nr ewid. 76 położonej przy ul. L. 20, celem umożliwienia wykonania robót budowlanych objętych wspomnianym wyżej pozwoleniem na budowę.

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta L. przychylił się do wniosku i orzekł o niezbędności jego wejścia na teren tej działki stanowiącej własność H. S., L. K. i K. K. w celu wykonania robót ziemnych związanych z budową, wskazując termin zajęcia nieruchomości liczony od daty uzyskania przez decyzję przymiotu ostateczności do 60 dni, z wyłączeniem niedzieli i dni świątecznych i określając teren podlegający zajęciu jako pas nieruchomości o powierzchnia 40,0 m2, szerokości 2,0 m wzdłuż granicy działki nr 75 i długości 20,0 m mierzonej od granicy pasa drogowego - ul. L. W decyzji zobowiązano inwestora do naprawienia szkody powstałej w wyniku korzystania z nieruchomości na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym oraz zgodnie z pkt 3 przedłożonego opracowania zatytułowanego "Charakterystyka nieruchomości podlegającej zajęciu" do zasypania wykopu odłożonym urobkiem gruntu i jego zagęszczenia, uzupełnienia warstwy humusu do głębokości 20 cm oraz odtworzenia istniejącej na terenie działki roślinności, według przedłożonej inwentaryzacji dendrologicznej. W uzasadnieniu decyzji po przedstawieniu przebiegu postępowania oraz wynikających z art. 47 ustawy Prawo budowlane przesłanek udzielenia zgody na wejście na sąsiednią nieruchomość stwierdzono, że inwestor podjął starania o uzyskanie pozwolenia na wejście na teren działki nr ewid. 76. Okazały się one jednak bezskuteczne. W aktach administracyjnych znajduje się kopia jego pisma z dnia 20 listopada 2012 r., wraz z dowodem nadania, skierowanego do współwłaścicieli działki nr ewid. 76, w którym zwraca się o wyrażenie zgody na czasowe korzystanie z działki. Akta sprawy zawierają również odpowiedź udzieloną przez K. K., z której wynika, że nie wyraża on zgody na korzystanie z nieruchomości. Pozostali współwłaściciele nie udzielili odpowiedzi. Powołując się na wyrok NSA z dnia 26 listopada 2010r. (II OSK 1819/09) organ stwierdził, że samo wysłanie listu do właściciela nieruchomości sąsiedniej z prośbą o wyrażenie zgody na wykonanie czynności w ramach art. 47 ustawy Prawo budowlane spełnia warunki podjęcia przez inwestora starań warunkujących wydanie pozytywnej decyzji w zakresie wejścia na teren nieruchomości sąsiedniej. Wystarczająca jest więc sama próba uzyskania takiej zgody. Według Prezydenta spełniona została również przesłanka konieczności wykonania robót budowlanych. inwestor legitymuje się ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę, która uprawnia go do podjęcia robót budowlanych. W sprawie bezsporne jest, że budynek mieszkalny, którego dotyczy pozwolenie na budowę, posadowiony będzie w pierzei ulicy, bezpośrednio w granicy działki. Zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym budynku (część opisowa - branża konstrukcja) poziom posadowienia ław fundamentowych przewidziano na głębokości 2,91 m. Wiąże się to z koniecznością wykonania głębokiego wykopu. Niezbędna jest zatem ingerencja w teren sąsiednich działek budowlanych. Umożliwi to wykonanie wykopu i jego odpowiednie zabezpieczenie barierami ochronnymi, zgodnie z obowiązującymi przepisami b.h.p. W opracowaniu zatytułowanym "Opis konieczności i zakresu planowanych robót na działce nr 76" wyjaśniono, że wejście na sąsiedni teren ma na celu prawidłowe wykonanie robót ziemnych oraz ścian fundamentowych, a w szczególności prawidłowe zabezpieczenie wykopów na czas konieczny do wykonania ław i ścian fundamentowych. Są one zaprojektowane jako żelbetowe, monolityczne, wylewane na budowie oraz wymagają odpowiedniej przestrzeni roboczej w wykopie dla montażu i demontażu szalunków systemowych. Ponadto muszą zostać wykonane zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym i z należytą starannością oraz gwarancją spełnienia funkcji izolacji przeciwwilgociowej i termicznej. Organ zaznaczył, że odległość ścian fundamentowych od granicy sąsiednich działek budowlanych jest na tyle mała, że ograniczenie szerokości wykopu od granicy działku nr 75 uniemożliwia przebywanie w nim osób wykonujących pracę. Ze względu na skalę obiektu, w tym głębokość posadowienia oraz przyjęte rozwiązania konstrukcyjno - materiałowe inna technologia wykonania ścian fundamentowych, jak na przykład ścian szczelinowych nie jest możliwa do zastosowania. W piśmie z dnia 12 lutego 2013 r. inwestor określił czas zajęcia sąsiedniej działki niezbędny dla wykonania robót budowlanych oraz zobowiązał się do naprawienia powstałych szkód zgodnie z zasadni wynikającymi z k.c. Z tych powodów Prezydent uznał za uzasadnione udzielenie zgody na wejście na działkę nr 76.