Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2014 r., sygn. II SA/Po 310/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędzia WSA Maciej Busz Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi J. H., T. H., K. H. (następców prawnych J. H.) na decyzję Wojewody z dnia [...] maja 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości; oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 9 listopada 2012r. uchylił decyzję odwoławczą Wojewody z [...] maja 2012r. w przedmiocie odmowy zwrotu wywłaszczonych decyzją Naczelnika Miasta z [...] grudnia 1979r. nieruchomości położonych w mieście S., oznaczonych nr [...], będących własnością C. i J. H. oraz I. S., obecnie wchodzących w skład działek nr [...]. Nadto Sąd orzekł, że decyzja nie podlega wykonaniu oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania.

We wskazaniach dotyczących dalszego postępowania Sąd zwrócił uwagę, że w świetle art. 137 ust. 1 pkt 2 ustawy z 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010r., Nr 102, poz. 651 ze zm.) organy administracji mają obowiązek ustalić moment (1) rozpoczęcia oraz (2) zakończenia realizacji inwestycji, której dotyczy cel wywłaszczenia. Momentem rozpoczęcia realizacji inwestycji jest bowiem podjęcie prac w terenie związanych z urządzeniem ogrodów działkowych. Tak samo nie ustalono daty zakończenia realizacji inwestycji. Tymczasem dopiero te ustalenia są z perspektywy art. 137 ust. 1 pkt 1 i 2 powołanej ustawy o gospodarce nieruchomościami miarodajne dla określenia, czy wywłaszczona nieruchomość rzeczywiście okazała się zbędna.

Nadto Sąd stwierdził, że zagadnienie postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej z dnia [...] grudnia 1979 r. jako zagadnienia wstępnego w rozważanym postępowaniu w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości zostało już przesądzone w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 27 sierpnia 2010 r., sygn. akt II SA/Po 107/10. W powołanym orzeczeniu Sąd stwierdził bowiem jednoznacznie, że oba postępowania mogą być co do zasady prowadzone niezależnie, a zatem nie istnieje też potrzeba zawieszania w tym zakresie postępowania.