Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 czerwca 2014 r., sygn. IV SA/Wa 768/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.), sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi A. M. i H. M. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...]stycznia 2014 r. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej utrzymał w mocy własną decyzję z [...] grudnia 2013 r., odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] odmawiającej ustalenia i wypłaty odszkodowania za zalewania nieruchomości w związku z niewłaściwym stanem urządzeń wodnych położonych na dz. nr ew. [...] w miejscowości M.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że decyzją z dnia [...] grudnia 2013r. znak: [...] Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia [...] kwietnia 2012r. znak: [...] odmawiającej ustalenia i wypłaty odszkodowania za zalewanie nieruchomości w związku z niewłaściwym stanem urządzeń wodnych, położonych na dz. nr ew. [...] o nr [...] w m. M., w trybie art. 186 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001r. Prawo wodne.

Organ wskazał, że otwierający dział VIII ustawy Prawo wodne art. 185 odnoszący się do odpowiedzialności za szkody ogranicza stosowanie przepisów art. 186-188 do naprawy szkód, o których mowa w ustawie, z wyłączeniem przepisów dotyczących ochrony przed powodzią i suszą - art. 88l-88q oraz art. 88t. Art. 186 ust. 1 dzieli szkody na poniesione przez właścicieli gruntów zalanych w czasie powodzi w wyniku nieprzestrzegania przepisów przez właścicieli wody lub właściciela urządzenia wodnego oraz przypadki trwałego zajęcia w sposób naturalny gruntów przez płynące wody śródlądowe powierzchniowe lub wody morza terytorialnego wymienione w art. 16 ust. 3 i art. 17 ust. 1 ustawy Prawo wodne oraz inne szkody. Przy czym z treści przepisów art. 186 ust. 1 i 3 ustawy Prawo wodne wynika, że do dochodzenia roszczeń z tytułu szkód wymienionych w art. 16 ust. 3 i art. 17 ust. 1 przysługuje poszkodowanym jedynie droga sądowa.