Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2014 r., sygn. III SA/Wa 3163/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz, sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2014 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] grudnia 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. ("Dyrektor UKS") określił Skarżącemu - D. K., zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2010 r. w kwocie 71.033 zł.

W 2010 r. Skarżący pod firmą "D." świadczył usługi remontowo-budowlane, głównie dla rzecz S. sp. z o.o. w W.. Sprzedaż usług na rzecz innych podmiotów była sporadyczna.

Ustalono, że do kosztów uzyskania przychodów Skarżący zaliczył wydatki udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez J. sp. z o.o. w W. i B. sp. z o.o. w W.. Do faktur dołączono protokoły odbioru robót oraz dowody wpłaty (KP). Zdaniem Dyrektora UKS, faktury te nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, ponieważ opisane w nich prace nie zostały wykonane przez wystawców faktur. Faktury wystawione przez B. sp. z o.o. dotyczyły zleconych Skarżącemu prac remontowych na obiekcie "M." przy [...] w W., a faktury wystawione przez J. sp. z o.o. - prac remontowych w W. przy [...], [...] oraz przy [...].

Z faktur i rejestrów sprzedaży VAT wynikało, że D. J. (dyrektor generalny w spółkach J. i B.) dokonywał fikcyjnego zakupu usług w firmach J. W. i J. J. W., a następnie dokonywał fikcyjnej sprzedaży tych usług do B. sp. z o.o. Spółka ta z kolei dokonała fikcyjnej sprzedaży kupionych usług firmie Skarżącego. Jako dowody potwierdzające fikcyjność powyższych usług Dyrektor UKS wskazał wyciąg z postanowienia z [...] lipca 2010 r. o przedstawieniu zarzutów J. W.oraz wyciąg z protokołu przesłuchania go w charakterze podejrzanego z 3 grudnia 2010 r., z których wynika, że w ramach firm J. W. i J. J. W., nie wykonywał on żadnych usług, a jedynie wystawiał fikcyjne faktury. Skarżący zeznał, że nie zna J.W.. Obecności pracowników spółek J.i B. na remontowanych obiektach nie potwierdzili podwykonawcy Skarżącego, tj. R. T. ("P.") oraz M. K. ("M."), a jedyny pracownik Skarżącego M. G. (zaopatrzeniowiec dostarczający materiały na budowy). Wbrew zeznaniom D.J., w 2010 r. B. sp. z o.o. nie zatrudniała pracowników z Mołdawii, co wynika z informacji Urzędu Pracy. J. sp. z o.o. w ogóle nie zatrudniała pracowników. Fikcyjności usług ujętych w fakturach B. sp. z o.o. dowodził też fax wysłany 18.03.2010 r. z H. s.c., stanowiący zamówienie na faktury nr [...] z 1 lutego i nr [...] z 10 lutego. Potwierdzały to zeznania J.R. (pracownik X. sp. z o.o., należącej do D.J., na którego polecenie pracownicy biurowi tej spółki obsługiwali również B. sp. z o.o. oraz J. sp. z o.o.). Roboty ujęte w fakturze [...] z 10.02.2010 r. faktycznie wykonała firma R. T.. Z historii rachunków bankowych Skarżącego wynikało zaś, że nie miał on środków finansowych na zapłatę zobowiązań w kwocie 213.500 zł wykazanych w fakturach wystawionych przez B. sp. z o.o., którą to zapłatę miały dokumentować dowody KP.