Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. VII SA/Wa 1808/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jarecka (spr.), , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Ewa Machlejd, Protokolant spec. Katarzyna Ławnik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2014 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Wojewody [...] na rzecz P. S. kwotę 740 (siedemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie II OSK 104/13 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 144/12, oddalił skargę P. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż decyzją z dnia [...] września 2011 r. Starosta [...] na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.- zwanej dalej Prawem budowlanym) oraz art. 104 K.p.a. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia [...] S.A. w [...] na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...] nr BT [...] (kat. [...]) składającej się z: wieży strunobetonowej [...] H= 60m, anten radiolinii oraz sektorowych [...], dwóch kontenerów technologicznych żelbetowych o wym. 6,25 x 2,82 m, kontenera żelbetowego z agregatem prądotwórczym o wym. 3,30 x 2,50 m oraz urządzeń technicznych zlokalizowanych w kontenerze i linii zasilającej na działce nr ewid. [...] w [...] przy ul. [...]. Zdaniem Starosty do wniosku załączono wymagane dokumenty, zaś działka nr ewid. [...] położona jest w obszarze oznaczonym symbolem [...]- tereny obiektów produkcyjno- technicznych. Odnośnie usytuowania przedmiotowej wieży antenowej i zachowania odległości od granic działki nie mają w sprawie zastosowania przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm. - dalej zwanego rozporządzeniem z dnia 12 kwietnia 2002 r.), zaś usytuowanie dwóch kontenerów technologicznych i jednego z automatycznym agregatem prądotwórczym zostało zaprojektowane zgodnie z § 12 tego rozporządzenia. Do telekomunikacyjnych obiektów budowlanych ma także zastosowanie rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 października 2005 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać telekomunikacyjne obiekty budowlane i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 219, poz. 1864 -dalej zwane rozporządzeniem z dnia 26 października 2005 r.), w tym jego § 9. Instalacja nie będzie powodować przekroczeń dopuszczalnych wartości pól elektromagnetycznych w miejscach przebywania ludzi, zatem nie zachodziła potrzeba tworzenia obszaru ograniczonego użytkowania. Tym samym narażenie ludzi na działanie pól elektromagnetycznych można było określić jako pomijalne. Obszary, gdzie został przekroczony poziom dopuszczalnych wartości pól elektromagnetycznych znajdują się w przestrzeni niedostępnej dla ludzi. Pola elektromagnetyczne o przekraczalnej wartości promieniowania będą występowały na poziomie 26,1 m n.p.t. Poniżej tego poziomu wartości promieniowania nie będą przekraczały wartości dopuszczalnych (0,1 w/m2). W ocenie organu przedłożone przez inwestora dokumenty wskazują, iż budowa stacji bazowej telefonii komórkowej nie zalicza się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, gdyż wzdłuż osi promieniowania projektowanych anten stacji bazowej nie występują miejsca dostępne dla ludności.