Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 grudnia 2014 r., sygn. IV SA/Wa 534/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Przesław, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi T. D. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy - oddala skargę -

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez T.D. jest decyzja Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] lutego 2014 r. (nr [...]) o odmowie nadania skarżącemu statusu uchodźcy, odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej i zgody na pobyt tolerowany oraz orzekająca o wydaleniu skarżącego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stan faktyczny sprawy jest następujący:

T. D., obywatel [....], narodowości [...] złożył w dniu [...] października 2013 r. do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców wniosek o nadanie statusu uchodźcy w Polsce. We wniosku oświadczył, że przyjechał do Polski, ponieważ był prześladowany w kraju pochodzenia i poddawany przemocy psychicznej i fizycznej. Cudzoziemiec stwierdził, że w [...] łamali jego prawa i grozili, że się z nim rozprawią za to, że chronił swoją siostrę, której mąż należał do partii N.B.. Jednocześnie wyjaśnił, że nie brał udziału w działaniach wojennych, nie był nigdy zatrzymany ani aresztowany, nie było wobec niego prowadzone żadne postępowanie sądowe ani administracyjne, nie został nigdy skazany wyrokiem sądu ani nie należał do żadnych organizacji politycznych, religijnych, kulturalnych, społecznych czy etnicznych.

Cudzoziemiec w toku przesłuchania statusowego podtrzymał swoje wcześniejsze zeznania i oświadczenia. T. D. podkreślił, że został kilka razy pobity przez nieznanych sprawców, podpalono mu samochód. O tych zdarzeniach informował organy ścigania.

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. (nr [...]), działając na podstawie przepisów art. 19 ust.1 pkt 1, art. 20 ust. 1 pkt 1, art. 48 ust. 2 ustawy z 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 680), odmówił nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, udzielenia ochrony uzupełniającej i zgody na pobyt tolerowany oraz orzekł o jego wydaleniu. Organ stwierdził, że skarżący nie jest uchodźcą w rozumieniu przepisu art. 13 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony. Okoliczności ujawnione w toku postępowania nie dawały bowiem podstawy do przyjęcia, że skarżący był w przeszłości prześladowany w kraju pochodzenia, jak również że powrót do [...] wiąże się z ryzykiem prześladowania. Cudzoziemiec nie uprawdopodobnił, że władze państwowe podejmowały lub mogłyby podejmować wobec niego krzywdzące działania z powodu jego rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub przekonań politycznych. Tymczasem, akty prześladowania w rozumieniu Artykułu 1 A Konwencji Genewskiej muszą: po pierwsze - być wystarczająco poważne ze względu na swoją istotę lub powtarzalność, żeby stwarzały poważne naruszenie praw człowieka; a po drugie - być kumulacją różnych działań, w tym takich naruszeń praw człowieka, które są wystarczająco poważne ze względu na oddziaływanie na jednostkę. Według organu, nie ma także podstaw do objęcia skarżącego innymi formami ochrony międzynarodowej.