Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2014 r., sygn. IV SA/Wr 220/14

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H. W. na decyzję D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu środków zastępczych postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2014 r., IV SA/Wr 220/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (zwany dalej "WSA") wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu środków zastępczych. W uzasadnieniu wskazano, że H. W. (dalej skarżący, strona) w skardze do tut. Sądu na wskazaną w sentencji decyzję utrzymującą w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ś. z dnia [...], nr [...] w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w wysokości 20000 zł za wprowadzanie do obrotu środków zastępczych, powołując się m. in. na art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zmianami - zwanej dalej p.p.s.a.) zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku podniesiono , że w niniejszej sprawie zachodzi przypadek przewidziany w powołanym wyżej przepisie prawa. Natychmiastowe wykonanie decyzji grozi skarżącemu wyrządzeniem znacznej szkody, jak też spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Skarżący nie dysponuje bowiem majątkiem pozwalającym na uiszczenie nałożonej grzywny, a dalsze prowadzenie egzekucji może skutkować pozbawieniem go środków do życia. Skarżący uzyskuje jedynie dochód z tytułu kredytu studenckiego w wysokości 600 zł miesięcznie, który w całości przeznacza na pokrycie kosztów najmu i wyżywienia. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że wniosek skarżącego zasługuje na uwzględnienie bowiem wykonanie decyzji zobowiązującej go do zapłaty kwoty 20000 zł, na obecnym etapie, może spowodować wyrządzenie znacznej szkody i trudne do odwrócenia skutki. Organ odwoławczy złożył w ustawowym terminie zażalenie od powyższego rozstrzygnięcia. W odpowiedzi na zażalenie pełnomocnik skarżącego wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Postanowieniem z dnia 9 października 2014 r. sygn. akt II OZ 1066/14 Naczelny Sąd Administracyjny postanowił na podstawie na podstawie art. 185 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że skarżący w swym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie przytoczył żadnych okoliczności przemawiających za zasadnością zgłoszonego wniosku. Skarżący nie wykazał, w czym miałoby się wyrażać niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Sąd pierwszej instancji nie miał obowiązku domyślać się, jakimi względami kierował się skarżący składając wniosek o wstrzymanie decyzji, jak również ustalać z urzędu czy w sprawie zachodzą przesłanki ustawowe uzasadniające wstrzymanie wykonania decyzji. Samo stwierdzenie, że skarżący nie dysponuje majątkiem pozwalającym na uiszczenie nałożonej grzywny, a dalsze prowadzenie egzekucji może skutkować pozbawieniem go środków do życia, bowiem skarżący uzyskuje jedynie dochód z tytułu kredytu studenckiego w wysokości 600 zł miesięcznie, który w całości przeznacza na pokrycie kosztów najmu i wyżywienia, nie spełnia ustawowych wymogów z art. 61 § 3 p.p.s.a. Skarżący w piśmie procesowym z dnia 4 listopada 2014 r. ponowił wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody majątkowej oraz spowodowania nieodwracalnych skutków, w szczególności zmuszenie skarżącego od przerwania kształcenia na studiach lekarskich prowadzonych na Ś. Uniwersytecie Medycznym. Dodatkowo poza okolicznościami wskazanymi w poprzednio złożonym wniosku strona wskazała, że nie dysponuje żadnymi ruchomościami albo nieruchomościami o istotnej wartości majątkowej, nie posiada także oszczędności. Skarżący nie rozpoczął pracy zawodowej, kontynuuje kształcenie i jedyne uzyskiwane przez skarżącego stałe dochody to raty kredytu studenckiego w wysokości nie przekraczającej kwoty 600 zł miesięcznie. Skarżący podkreślił, że kredyt studencki przyznawany jest wyłącznie studentom, którzy nie mogą pokryć kosztów kształcenia z dochodów uzyskiwanych przez ich rodzinę. Wskazał także, że ma zasądzone alimenty, ale ich egzekucja jest nieskuteczna. Wywiódł ponadto, że zajęcie otrzymywanych środków pieniężnych albo ograniczenie ich wysokości w toku egzekucji administracyjnej będzie skutkowało koniecznością przerwania przez skarżącego dalszego kształcenia (obecnie jest studentem III roku studiów i uzyskuje dobre wyniki) bowiem nie będzie dysponował dochodami pozwalającymi na bieżące utrzymanie. Bez wątpienia, przerwanie studiów wpłynie negatywnie na całe przyszłe życie zawodowe skarżącego i w przyszłości powrót na studia może nie być możliwy. Na poparcie powyższego strona przywołała dokumentację złożoną w związku z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy.