Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. I SA/Po 760/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] decyzją z dnia [...].01.2014r. Nr [...] określił X.A zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008r. w wysokości [...] zł.

W toku prowadzonego postępowania organ pierwszej instancji ustalił, że podatnik prowadząc na własne nazwisko działalność w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej pod nazwą Ferma "A" Specjalizacja Jaj Spożywczych, nie zaewidencjonował w księgach rachunkowych prowadzonych za 2008r. należnych przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na łączną wartość netto [...] zł ze sprzedaży paszy do odchowu na rzecz X.B sprzedaży paszy dla kur przepierzanych do kurnika w [...], sprzedaży paszy dla niosek do kurnika w[...], co stanowi naruszenie art. 15 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., Nr 14 poz. 176, z późn. zm.; dalej updof).

Powyższe nieprawidłowości, zdaniem organu pierwszej instancji, spowodowały, że księgi rachunkowe za 2008r. w zakresie ewidencjonowania przychodów były prowadzone nierzetelnie, czyli z naruszeniem przepisów art. 24 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz, U. z 2002r., Nr 76, poz. 694 ze zm.).

W związku z powyższym stosownie do zapisów art. 193 § 4 i 6 w związku z art. 3 pkt. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r, poz. 749 ze zm.; dalej O.p.), ksiąg rachunkowych za 2008r. w zakresie ewidencjonowania przychodów nie uznano za dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów, ponieważ prowadzone były nierzetelnie.