Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2015 r., sygn. IV SA/Wa 1068/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska, sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy oddala skargę

Uzasadnienie

Rada do Spraw Uchodźców decyzją z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] utrzymała w mocy decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] orzekającą o odmowie nadania M. G. statusu uchodźcy w RP, o odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej i o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie zgody na pobyt tolerowany. Decyzja obejmuje również M. N., M. G., Y. G., A. G.

Powyższe rozstrzygnięcie oparte zostało na następujących ustaleniach faktycznych i ocenach prawnych.

M. G., obywatel [...], deklarujący narodowość [...], w dniu 27 maja 2013 r. złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy.

Po rozpatrzeniu wniosku o nadanie statusu uchodźcy w dniu [...] listopada 2013 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wydał powyżej opisaną decyzję. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że wnioskodawca nie spełnia przesłanek, o których mowa w Konwencji Genewskiej, aby otrzymać status uchodźcy.

Rozpatrując odwołanie strony od powyższej decyzji Rada do Spraw Uchodźców wskazała, że ani postępowanie w organie pierwszej instancji, ani też ponowne rozpatrzenie sprawy w postępowaniu odwoławczym nie wykazały w sposób wystarczający, że M. G. może być uchodźcą w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r. poz. 680).

Stosownie do tego przepisu nadanie wnioskodawcy statusu uchodźcy uzasadnione byłoby w razie stwierdzenia, że w kraju pochodzenia był on narażony na prześladowanie z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub przekonań politycznych, albo też byłby zagrożony takim prześladowaniem w razie powrotu do kraju pochodzenia.