Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 9 marca 2015 r., sygn. II SA/Bd 967/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędzia WSA Renata Owczarzak Protokolant starszy sekretarz sądowy Elżbieta Brandt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 lutego 2015r. sprawy ze skargi [...] S.A w [...] na decyzję Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie programu ochrony środowiska przed hałasem 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w punktach 5, 6, 7, 8, 9.1 i 9.2 załącznika do uchwały w odniesieniu do [...] S.A. w [...]. 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie wskazanym w pkt 1 wyroku, 3. zasądza od Sejmiku Województwa [...] na rzecz [...] S.A. w [...] kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

"A" SA po wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżyła uchwałę Sejmiku Województwa K. - P. Nr ... z ... 2013 r. w sprawie Programu na lata ... ochrony środowiska przed hałasem dla terenów poza aglomeracjami wzdłuż autostrady ... i linii kolejowych o obciążeniu ruchem większym od ... pojazdów na rok na terenie województwa k. -p., których eksploatacja spowodowała negatywne oddziaływania akustyczne, tj. przekroczone zostały dopuszczalne poziomy hałasu, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w pkt: 5, 6,7,8,9.1 i 9.2 Programu, tj. w zakresie w jakim na "A" nałożono obowiązki, wykraczające poza zakres art. 175 ust. 1 w zw. z art. 176 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska w zw. z § 3 ust. 1 pkt 1 lit. a) i ust. 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 16 czerwca 2011 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów poziomów substancji lub energii w środowisku przez zarządzającego drogą, linią kolejową, linią tramwajową, lotniskiem lub portem, i art. 177 ust. 1, art. 179 ust. 1, 3 i 4 pkt 1 i 2 w zakresie wykonywania przez zarządcę drogi publicznej pomiarów poziomów hałasu w środowisku oraz obowiązki sprawozdawcze, a także w części w jakiej obciążono "A" obowiązkiem ponoszenia kosztów realizacji Programu, zarzucając obrazę art. 119 ust. 1, art. 84 ust. 1, art. 87 ww. ustawy w zw. z art. 94 Konstytucji, polegającą na niespełnieniu warunków przewidzianych dla aktów prawa powszechnie obowiązującego, przez zindywidualizowane określenie podmiotów, do których skierowano zawarte w nim obowiązki; art. 84 ust. 2 pkt 6 ww. w zw. z art. 87ustawy i art. 94 Konstytucji - poprzez objęcie regulacją aktu prawa powszechnie obowiązującego materii, która winna być przedmiotem regulacji indywidualnych aktów administracyjnych; art. 84 ust. 2 pkt 5 w zw. z art. 84 ust. 2 - poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, iż wymóg aby program określał podmioty do których skierowano określone w nim obowiązki oznaczał możliwość wskazania w programie podmiotów indywidualnych odpowiedzialnych za jego realizację, i przyjęcie, iż zakres tych obowiązków może być szerszy od katalogu z art. 84 ust. 2 pkt 6, podczas gdy prawidłowa interpretacja przepisu prowadzi do wniosku, że organ winien określić podmioty wchodzące w skład podległego mu aparatu administracji odpowiedzialne za realizację programu, natomiast katalog obowiązków, jakie mogą być nakładane na podmioty korzystające ze środowiska ogranicza się do obowiązków wskazanych w art. 84 ust.2 pkt 6; art. 84 ust. 2 pkt 6 - poprzez nałożenie na "A" obowiązków wykraczających poza katalog określony w przepisie, przekroczenie delegacji ustawowej do stanowienia prawa; art. 84 ust. 1 w zw. z art. 119 ust. 1 - gdy nie zostały spełnione przesłanki warunkujące uchwalenie programu; art. 84 ust. 2 pkt 6 w zw. z art. 94 i art. 2 Konstytucji - przekroczenie ustawowej delegacji do stanowienia aktu prawa miejscowego w postaci programu ochrony środowiska przed hałasem oraz brak uwzględnienia ww. rozporządzenia z dnia 16 czerwca 2011 r. i doprowadzenie do sprzeczności aktu rangi podustawowej z ustawą; art. 84 ust. 2 pkt 4 w zw. z art. 119 ust. 3 w zw. z § 3 ust. 4 i 5 oraz § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia z 16 czerwca 2011 r. - poprzez ich niezastosowanie i zaniechanie określenia w Programie harmonogramu rzeczowo-finansowego planowanych działań.