Zanieczyszczenie hałasem – tzw. smog akustyczny, cz. 1

Problematyka zanieczyszczenia hałasem, tzw. smog akustyczny, jest coraz bardziej zauważana w przestrzeni publicznej – nie tylko przez prawo krajowe o różnym stopniu szczegółowości, ale również przez przepisy unijne. Ochroną przed hałasem zajmuje się dział V (art. 112–120a) tytułu II „Ochrona zasobów środowiska” ustawy – Prawo ochrony środowiska (dalej: u.p.o.ś.).

W myśl art. 122 tej ustawy ochrona przed hałasem polega na zapewnieniu jak najlepszego stanu akustycznego środowiska, w szczególności poprzez:

1. utrzymanie poziomu hałasu poniżej dopuszczalnego lub co najmniej na tym poziomie – działania zachowawcze,
2. zmniejszenie poziomu hałasu co najmniej do dopuszczalnego, gdy nie jest on dotrzymany – działania prewencyjne.

Poza odniesieniem się do aktów wykonawczych dotyczących ustalania wartości, oceny hałasu oraz jego dopuszczalnego poziomu polegającą na stosowaniu rozwiązań technicznych zapewniających właściwe warunki akustyczne w budynkach. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania właściwe organy biorą pod uwagę faktyczne zagospodarowanie terenu.