Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 marca 2015 r., sygn. II SAB/Łd 22/15

Dnia 5 marca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2015 roku sprawy ze skargi K. G. na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego w S. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. stwierdza, iż bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. umarza postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi; 3. zasądza od Prezesa Sądu Rejonowego w S. na rzecz K. G. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.bł.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. K. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego w S. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. W treści skargi wyjaśnił, że wnioskiem w formie elektronicznej z dnia 10 sierpnia 2014 r. zwrócił się do Prezesa Sądu Rejonowego w S. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie dat urodzenia i miejscowości zamieszkania wszystkich sędziów tego sądu z rozbiciem na poszczególne wydziały. Zdaniem skarżącego dane te są ściśle związane z pełnieniem przez sędziego funkcji publicznej. W odpowiedzi z dnia 19 sierpnia 2014 r. otrzymał wykaz sędziów orzekających w poszczególnych wydziałach sądu oraz uzyskał informację, że objęte dane nie mają związku z pełnieniem funkcji sędziego, stąd nie stanowią informacji publicznej. Skarżący zarzucił naruszenie art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez ich błędną wykładnię i niezastosowanie wskutek przyjęcia, że data urodzenia i miejscowość zamieszkania sędziego nie stanowi informacji publicznej oraz naruszenie art. 13 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy przez ich niezastosowanie mimo, że objęte żądaniem dane stanowią informację publiczną. Wobec powyższego wniósł o zobowiązanie organu do rozpatrzenia wniosku w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi, stwierdzenie, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.