Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2015 r., sygn. IV SA/Wa 1330/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Łukasz Krzycki, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2015 r. sprawy ze skargi S. O. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z [...] r. - zaskarżoną skargą przez S. O. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] r. o:

1) wydaleniu wymienionego skarżącego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) odstąpieniu od określenia terminu dobrowolnego opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i państw obszaru Schengen z określeniem długości tego zakazu na okres 5 lat licząc od dnia wykonania decyzji lub, gdy decyzja nie zostanie wykonana - od dnia wydania decyzji. Stan sprawy przedstawia się następująco: Wojewoda [...] decyzją z [...] r. odmówił S. O., obywatelowi [...], udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że zgodnie z art. 67 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Wskazane w tym przepisie pojęcia są pojęciami nieostrymi, w związku z tym oceniając - czy określone postępowanie cudzoziemca wypełnia dyspozycję omawianego przepisu organ sięgnął do ugruntowanego orzecznictwa i doktryny, jak również analogicznych regulacji obowiązujących w prawie europejskim. Wskazał, że zasadniczo przyjmuje się, iż naruszeniem bezpieczeństwa i porządku publicznego jest postępowanie sprzeczne z powszechnie obowiązującymi normami prawa, którego skutkiem jest skazanie prawomocnym orzeczeniem sądu karnego, stwierdzającym winę oskarżonego. Zaistnienie omawianych przesłanek należy oceniać w konkretnym stanie faktycznym sprawy. Dalej organ przytoczył stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 maja 2006 r. (sygn. akt V SA/Wa 385/06, Lex nr 283291), w którym stwierdzono m. in., że "[...] uzyskanie zezwolenia na osiedlenie się oraz korzystanie z uprawnień statusowych możliwe jest tylko wówczas, gdy cudzoziemiec respektuje porządek publiczny - przestrzega przepisów prawa i w tym pozytywnym aspekcie , [...], wykazuje związek z państwem polskim [...]. W świetle powyższych rozważań, w ocenie Sądu, uprawniony jest pogląd, iż cudzoziemiec ubiegający się o legalizację pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie może osiągnąć korzyści w sferze praw, jeżeli w celu ich osiągnięcia naruszył bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa ustalające zasady wjazdu i pobytu oraz udzielania ochrony cudzoziemcom na terytorium RP". W ocenie organu pobyt S. O. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi zagrożenie dla ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Do wniosku takiego organ doszedł po analizie dokumentów zawierających informacje niejawne, którym nadano klauzulę "zastrzeżone" z uwagi na ważny interes państwa oraz innych dowodów zgromadzonych w trakcie postępowania, a świadczących o nagannym zachowaniu strony, braku poszanowania dla polskiego porządku prawnego i porządku publicznego, a nadto stosunku cudzoziemca do pracowników administracji rządowej i kierowanych przez niego w stosunku do nich gróźb i bezprawnego oskarżenia. S. O. wielokrotnie postępował sprzecznie z powszechnie obowiązującymi normami prawa, przykładowo: składając wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE nie poinformował organu o toczącym się wobec niego postępowaniu o wykroczenie skarbowe, tym samym celowo i umyślnie wprowadził w błąd organ administracji publicznej (wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w P. z [...] r. cudzoziemiec został uznany za winnego zarzucanych mu czynów - wykroczenie skarbowe w związku z przemytem papierosów); bezprawnie pozyskał i użył danych adresowych, które posłużyły mu w celu wyłudzenia poświadczenia nieprawdy co do zamieszkania w W., ul. [...], zawartych w zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wydanym [...] r. przez Burmistrza Miasta i Gminy W.; kierował groźby karalne w stosunku do pracowników Wydziału Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców [...] Urzędu Wojewódzkiego w K. (Prokuratura Rejonowa [...] w K. przesłała do Sądu Rejonowego dla K. S. Wydział [...] Karny w dniu [...] r. akt oskarżenia przeciwko S. O. - oskarżonemu o popełnienie przestępstwa z art. 190 § 1 1 Kodeksu karnego). Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców postanowieniem z [...] r. stwierdził uchybienie terminu do złożenia przez S. O. odwołania od decyzji Wojewody [...] z [...] r. odmawiającej wymienionemu zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.