Wyrok WSA w Lublinie z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. II SA/Lu 630/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup środków higieny osobistej oraz środków czystości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. przyznaje adwokatowi A. Z. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295, 20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), należnego podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 2 stycznia 2014r. B. K. zwrócił się m.in. o przyznanie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup środków higieny osobistej oraz środków czystości w kwocie 150 zł. Prezydent Miasta L. decyzja z dnia [...], znak: [...] odmówił przyznania stronie ww. zasiłku celowego. Organ wskazał, że wnioskodawca jest osobą samotnie gospodarującą, która pobiera zasiłek stały w wysokości 529 zł. Postanowieniem Sądu Okręgowego w L. VI Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych została mu udzielona przerwa w odbywaniu kary pozbawienia wolności na okres od 19.11.2013r. do 19.02.2014r. Przerwa wynikała z konieczności przeprowadzenia zabiegu operacyjnego. Z karty leczenia szpitalnego wynikało jednak, że zabieg nie został przeprowadzony, natomiast wnioskodawca otrzymał skierowanie na leczenie uzdrowiskowe. Zgodnie z pismem z L. Oddziału Wojewódzkiego NFZ z 15.01.2014r. B. K. przebywał w Ośrodku Sanatoryjno-Wypoczynkowym "L." w K. Z. w okresie od 3 do 24 stycznia 2014r. Organ ponadto wskazał, że wnioskodawca nie przedstawił pracownikowi socjalnemu zaświadczenia potwierdzającego chorobę wrzodową oraz zaświadczenia stwierdzającego konieczność stosowania konkretnego leku. Z dokumentacji medycznej będącej w posiadaniu organu nie wynikało, aby kiedykolwiek była zdiagnozowana u wnioskodawcy choroba wrzodowa. Zgodnie z zaświadczeniem od lekarza z 11.12.2013r. stan zdrowia strony pozwalał na stosowanie innych, zamiennych leków.