Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 maja 2015 r., sygn. II SA/Łd 139/15

Dnia 29 maja 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka, Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień, Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek (spr.), , Protokolant Pomocnik sekretarza Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2015 roku sprawy ze skargi J. L. i M. S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...], znak: [...] w przedmiocie nakazu usunięcia nieprawidłowości obiektu budowlanego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. z dnia [...], nr [...]; 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. na rzecz skarżących J. L. i M. S. solidarnie kwotę 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. a.bł.

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu odwołania Starosty [...], uchylił w całości decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. z dnia [...], nr [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

Stan faktyczny niniejszej sprawy jest następujący:

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w W. decyzją z dnia [...] nakazał Staroście [...] usunięcie stwierdzonego zagrożenia bezpieczeństwa dla życia lub zdrowia oraz mienia, jakie stwarza uszkodzona skarpa rowu melioracyjnego R-l, znajdującego się na działce nr ewid. 462 położonego w bezpośrednim sąsiedztwie z budynkiem mieszkalnym, usytuowanym na działce nr ewid. 461 w miejscowości L. przy ul. A 10 poprzez wykonanie zabezpieczenia tymczasowego zgodnie z zaleceniami ekspertyzy technicznej, w terminie do 31 grudnia 2014 roku, poprzez ułożenie na podłożu pozbawionym ostrokrawędzistych elementów gruzu betonowego, geowłókniny filtracyjnej i dociążenie jej w podstawie i w koronie dwoma warstwami worków polipropylenowych wypełnionych piaskiem (geowłóknina powinna być wykonana z włókien polipropylenowych stabilizowanych przeciw promieniowaniu UV oraz charakteryzować się masą powierzchniową nie mniejszą niż 350 g/m2, w przypadku łączenia geowłókniny należy stosować zakłady o szerokości 50 cm). Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 66 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 roku, nr 243, poz. 1623 ze zm.). Schemat rozwiązania przedstawiono na załączniku graficznym do decyzji.