Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. VII SA/Wa 2132/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Justyna Mazur (spr.), , Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły, Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka, Protokolant spec. Eliza Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi (...) na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) lipca 2014 r. znak: (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej także: "GINB", "organ odwoławczy") decyzją z dnia (...) lipca 2014 r. znak (...) na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; dalej: "k.p.a."), po rozpatrzeniu odwołania (...) od decyzji Wojewody (...) (dalej także: "Wojewoda", "organ odwoławczy") z dnia

(...) września 2013 r., znak: (...), odmawiającej stwierdzenia, na wniosek (...) nieważności decyzji Wójta Gminy (...) (dalej także: "Wójt") z dnia (...) stycznia 2003 r., znak: (...), wnoszącej sprzeciw w sprawie zgłoszenia (...) zamiaru budowy budynku gospodarczego na działkach nr (...), związanego z produkcją rolną i uzupełniającego zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej o powierzchni do 35 m2 - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Powyższe decyzje zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy (...) z dnia (...) stycznia 2003 r. znak: (...), którą wniesiono sprzeciw wobec zgłoszenia przez (...) zamiaru budowy budynku gospodarczego na działkach nr (...), położonych

w (...), związanego z produkcją rolną i uzupełniającego zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej o powierzchni do 35 m2 zostało wszczęte na wniosek (...) (pismo z dnia (...) sierpnia 2010 r.) i (...) (pismo z dnia (...) stycznia 2013 r.), w których piszący zarzucili wydanie decyzji z dnia (...) stycznia 2003 r. z naruszeniem przepisów o właściwości i bez podstawy prawnej oraz z rażącym naruszeniem art. 82 ust. 2 Prawa budowlanego, co stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności z art. 156 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. oraz rażące naruszenie art. 30 ust. 5 i ust. 6 Prawa budowlanego, co stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.