Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 17 września 2015 r., sygn. II SA/Sz 128/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 września 2015 r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] , wydaną na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 61 i art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku Spółki A o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na montażu instalacji fotowoltaicznej o mocy 1,0 MW na części działki nr [...] w obrębie P. w gminie Ś., Wójt Gminy Ś. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla tej inwestycji.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że rozpoznawał sprawę ponownie na skutek uchylenia przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. jego poprzedniej decyzji z dnia [...] r. odmawiającej ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Uchylając decyzję organu I instancji organ odwoławczy wskazał, że wniosek Spółki dotyczy infrastruktury technicznej.

Po przeprowadzeniu postępowania uzupełniającego co do kwestii zaliczenia instalacji fotowoltaicznej do urządzeń infrastruktury technicznej, organ I instancji uznał, że wobec braku definicji infrastruktury technicznej w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowisko SKO w K., oparte na treści art.143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami jest błędne, gdyż stosowanie tego przepisu zostało w samej ustawie o gospodarce nieruchomościami ograniczone do spraw związanych z opłatą adiacencką. Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 52 lit. b rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko zabudowa przemysłowa, w tym zabudowa systemami fotowoltaicznymi lub magazynowa, wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 1 ha, zalicza się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Zdaniem organu I instancji, wnioskowana zabudowa stanowi zabudowę przemysłową z elementami infrastruktury technicznej, co wymaga stosowania art. 61 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ustawa ta w art. 10 ust. 2a określa przedmiot niniejszego postępowania jako urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW. Zmiana przeznaczenia terenu rolnego na określony we wniosku o wydanie warunków zabudowy wymaga, wobec braku odpowiedniego sąsiedztwa, sporządzenia planu miejscowego. Wniosek dotyczy budowy instalacji fotowoltaicznej o mocy do 1,0 MW wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną stanowiącą wyprowadzenie przyłączy do odbioru produkowanej energii. Zamierzenie dotyczy więc obiektu do produkcji energii elektrycznej. Budowle należy traktować podobnie jak budynki, jako zabudowę gruntu. Z wniosku wynika, że w skład planowanej budowli wejdą panele fotowoltaiczne o mocy 200 W każdy (maksymalna ilość łączna paneli 5000 sztuk), montowanych na konstrukcjach stalowych kotwiczonych, metodą wbijania w grunt, inwertery, wolnostojące stacje transformatorowo-rozdzielcze, instalacje kablowe wraz z infrastrukturą niezbędną do włączenia się do sieci operatora, ogrodzenie z siatki i drogi dojazdowe serwisowe. Z przeprowadzonej analizy wynika,