Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 listopada 2015 r., sygn. II SA/Lu 192/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 listopada 2015 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie nielegalnej rozbudowy cmentarza I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. znak: [...]; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego M. W. kwotę 757 ( siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpatrzeniu odwołania M. W. od decyzji Powiatowego Inspektora N. B. w [...] L. z dnia [...] umarzającej postępowanie administracyjne w sprawie dotyczącej zagospodarowania działki nr [...], położonej w miejscowości R., na której dokonano nielegalnej rozbudowy Cmentarza Komunalnego w [...] L. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że M. W. i H. W. pismami z dnia 14 września 2010 r., 2 września 2013 r. i 16 października 2013 r. zawiadomili Powiatowego Inspektora N. B. w [...] L. o dokonaniu na należącej do nich działce nr [...] położonej w [...], nielegalnej rozbudowy istniejącego i sąsiadującego z ww. działką Cmentarza Komunalnego w [...] L. oraz o wykonaniu ogrodzenia na rozbudowanej części cmentarza. Organ I instancji dokonał oględzin nieruchomości. Ustalił, że znajdują się tam groby ziemne i murowane, a z wyciągu z rejestru księgi cmentarnej wynika, że pierwszego pochówku dokonano tam w 1964 r. i do chwili obecnej pochowano co najmniej 79 osób. Organ powołał przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych oraz rozporządzenia Ministrów Gospodarki T. i O. Środowiska oraz Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 20 października 1972 r. w sprawie urządzania cmentarzy, prowadzenia ksiąg cmentarnych oraz chowaniu zmarłych i rozporządzenie Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia , jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze. Jednocześnie organ podniósł, że cmentarze są wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, a więc zaliczane są do budowli, wchodzącej w zakres pojęciowy obiektu budowlanego. Zgodnie z art.1 ust. 2 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych, o założeniu lub rozszerzeniu cmentarza komunalnego decyduje rada gminy, a w miastach na prawach powiatu rada miasta, po uzyskaniu zgody właściwego inspektora sanitarnego. W ocenie organów nadzoru budowlanego teren działki nr [...] nie spełnia przesłanek wynikających z powołanego przepisu. Dlatego przedmiotem niniejszej sprawy administracyjnej nie był cmentarz, lecz pojedyncze groby, urządzone na działce leżącej obok cmentarza komunalnego - które nie stanowią obiektu budowlanego, a więc nie wymagają pozwolenia na budowę. Wykonanie grobu i pochowanie w nim zwłok rodzi dla osób uprawnionych prawo do grobu. Ochrona tego prawa jako dobra osobistego podlega ochronie przewidzianej w przepisach prawa cywilnego. Z tego powodu rozstrzygnięcie przez organy administracji o jakiejkolwiek zmianie usytuowania grobu stanowiłoby ingerencję w sferę dóbr osobistych osób uprawnionych do grobu. Zatem postępowanie administracyjne jest bezprzedmiotowe, bowiem wyłączona jest w tym zakresie kognicja organów nadzoru budowlanego.