Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2016 r., sygn. IV SA/Wa 487/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędziowie sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi U. K. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy oddala skargę

Uzasadnienie

Rada do Spraw Uchodźców decyzją z dnia [...] września 2014 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 19 ust.1 pkt 1, art. 20 ust.1 pkt 1, art. 48 ust.2, art. 97 ust.1 i 1a i art. 89p ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terenie Rzeczypospolitej Polskiej ( Dz. U. z 2012 r., poz. 680 ze zm.), art. 138 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 514 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, po rozpatrzeniu odwołania U. K. obywatel [...], utrzymała w mocy decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] stycznia 2014 r. o odmowie nadania statusu uchodźcy, o odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej i nieudzielającej zgody na pobyt tolerowany.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podano, że w dniu [...] grudnia 2008 r. U. K., obywatel [...], złożył wniosek o udzielenie mu statusu uchodźcy.

Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców rozpatrzył wniosek jako oczywiście bezzasadny i odmówił cudzoziemcowi nadania statusu uchodźcy i udzielenia ochrony uzupełniającej oraz stwierdził brak przesłanek do udzielenia zgody na pobyt tolerowany.

Rada do Spraw Uchodźców po rozpatrzeniu odwołania U. K., decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. uchyliła zaskarżona decyzję i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. ponownie odmówiła cudzoziemcowi nadania statusu uchodźcy, udzielenia ochrony uzupełniającej i zgody na pobyt tolerowany, stwierdzając, że nie wykazał on zasadności obawy przed prześladowaniem ze względu na rasę, religię, narodowość, przynależność do określonej grupy społecznej lub z powodu przekonań politycznych w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony (...).