Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 stycznia 2016 r., sygn. IV SAB/Wr 300/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.), Sędziowie sędzia NSA Tadeusz Kuczyński, sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi G. S. na bezczynność Starosty Powiatu W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Starostę Powiatu W. do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 13 września 2015 r. w zakresie udostępnienia egzemplarza decyzji Starosty W. nr [...] z dnia [...] w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku z uzasadnieniem; II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. oddala wniosek o wymierzenie organowi grzywny.

Uzasadnienie

G. S., dalej: skarżący, złożył w niniejszej sprawie w dniu 1 października 2015 r. skargę na bezczynność Starosty Powiatu W. w zakresie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia 13 września 2015 r. przesłany pocztą elektroniczną. Podał, że do dnia 30 września 2015 r. organ nie udostępnił żądanej informacji. W odpowiedzi na ww. wniosek organ przesłał skarżącemu pismo z dnia 24 września 2015 r. z załącznikiem, nie będące żądaną informacją publiczną, ani decyzją odmawiającą udostępnienia żądanej informacji.

W tych okolicznościach sprawy skarżący domagał się zobowiązania organu do udzielenia żądanej informacji, zobowiązania organu do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie oraz wymierzenia organowi grzywny w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w skierowanym do skarżącego piśmie z dnia 24 września 2015 r., będącym odpowiedzią na wniosek.

W uzasadnieniu podał, że pismem z dnia 24 września 2015 r. udzielona została skarżącemu odpowiedź na wniosek z dnia 13 września 2015 r. nr 185/15, zawierająca informację o sposobie jego realizacji. Skarżącemu wyjaśniono, że: