Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2016 r., sygn. I SA/Wr 209/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Protokolant: starszy sekretarz sądowy Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 lutego 2016 r. przy udziale sprawy ze skargi K. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2009 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (dalej: Dyrektor IS) we W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej (dalej: Dyrektor UKS) we W. z dnia [...] r. (nr [...]) którą określono K. W. (Podatnikowi, Skarżącemu) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2009 r.

W następstwie przeprowadzonego postępowania kontrolnego Dyrektor UKS ustalił, że Podatnik, w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, dokonywał w 2009 r. sprzedaży internetowej (głownie za pośrednictwem portalu aukcyjnego "A") takich wyrobów jak: zimowe i letnie koła i opony oraz stalowe i aluminiowe felgi. Z tego tytułu podatnik wystawił w kontrolowanym okresie 114 faktur VAT, które nie były bezpośrednio ewidencjonowane w rejestrze sprzedaży VAT. Do każdej faktury kontrolowany dołączał paragon fiskalny, zaś w rejestrze sprzedaży VAT ewidencjonował raporty dobowe z kasy fiskalnej.

Na podstawie analizy rejestrów sprzedaży VAT oraz danych ujętych przez podatnika w deklaracjach VAT-7 za kontrolowany okres Dyrektor UKS dodatkowo ustalił, że realizowane przez podatnika dostawy ww. towarów zostały opodatkowane wyłącznie 22% stawką podatku VAT.

Analizując rejestry zakupów VAT Dyrektor UKS nie stwierdził księgowań stwierdzających nabycie towarów handlowych.

Podatnik, poinformował, że poza dwiema fakturami wystawionymi przez kontrahentów z Włoch (które przedłożył), nie posiada dokumentów potwierdzających zakup sprzedawanych towarów. Wyjaśnił, że część towarów nabył od osób fizycznych handlujących na placach targowych i giełdach samochodowych. Sprzedawcy ci nie wystawiali żadnych dokumentów potwierdzających zakup, a uzyskanie tego rodzaju dokumentów na potrzeby prowadzonego postępowania podatkowego nie było możliwe z uwagi na upływ czasu i związaną z tym faktem odmowę ich sporządzenia przez sprzedawców.