Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 marca 2016 r., sygn. I SA/Lu 547/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca), WSA Małgorzata Fita Protokolant Starszy asystent sędziego Monika Bartmińska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 marca 2016 r. sprawy ze skargi spółki z ograniczoną odpowiedzialnością M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania A. Sp. z o.o. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] określającej wysokość straty poniesionej w 2010 r. w wysokości 0,00 zł utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego organ pierwszej instancji stwierdził, że w miesiącach: luty, marzec i kwiecień 2010r. jedynym wystawcą faktur sprzedaży dla A. Sp. z o.o. był podmiot M.C. C. M. C. z/s w R. Ustalono, że faktury wystawione przez M.C. C. na rzecz A. Sp. z o.o. nie potwierdzają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, są to tzw. "puste faktury". M.C. C. nie dokonywała dostaw stali na rzecz A. Sp. z o.o. Osoby działające w imieniu M.C. C. i A. Sp. z o. o. (T. C. i J. Ł.) nie przedłożyły żadnych dowodów mogących potwierdzić istnienie towaru. Nie wskazały również żadnych osób lub podmiotów gospodarczych uczestniczących w dostawach towaru (np. dostawców, pracowników lub przewoźników) zasłaniając się niepamięcią. Powyższe okoliczności dowodzą, że towar wymieniony na fakturach wystawionych przez M.C. C. na rzecz A. Sp. z o.o. nie istniał.

Mając powyższe na uwadze stwierdzono, że spółka A. w lutym, marcu i kwietniu 2010r. nie dokonywała dostaw towarów, a wystawione przez nią faktury nie potwierdzają rzeczywistego obrotu towarowego. Spółka ta wystawiała faktury, na których wymieniono towar wynikający z faktur wystawionych przez M.C. C. Kolejne faktury wystawiono w ciągu jednego dnia, a ostatecznym nabywcą był podmiot słowacki. W przedmiotowej sprawie stwierdzono brak jakichkolwiek dowodów potwierdzających istnienie i transport towarów. W ocenie organu I instancji zarówno T. C. działający w imieniu M.C. C. jak i J. Ł. działający w imieniu spółki A. świadomie i aktywnie uczestniczyli w procederze wystawiania faktur VAT nie potwierdzających rzeczywistych transakcji. W 2010 r. spółka A. nie prowadziła działalności gospodarczej, mimo to w okresie od lutego do kwietnia wystawiała faktury mające potwierdzać fikcyjny obrót stalą. W styczniu 2010 r. podatnik nie dokonywał żadnych transakcji zakupu i sprzedaży. Natomiast w miesiącach maj - grudzień 2010 r. spółka nie deklarowała żadnych przychodów. Organ podatkowy I instancji uznał, iż faktury VAT wystawione w 2010 r. przez spółkę nie dokumentują rzeczywistych transakcji, wobec czego z tytułu sprzedaży wykazanych w treści faktur towarów i usług spółka nie osiągnęła przychodów. Konsekwencją powyższego jest nieuznanie ujętych w księgach rachunkowych i w zeznaniu CIT-8 wydatków jako kosztów uzyskania przychodów w świetle przepisów art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (brak związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wydatkami, a przychodami spółki). Zatem na podstawie art. 193 § 2 Ordynacji podatkowej prowadzone księgi za m-ce luty - grudzień 2010r. uznano za nierzetelne.