Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 października 2016 r., sygn. I SA/Wr 569/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Sędziowie: sędzia WSA Anetta Chołuj, sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, , Protokolant: sekretarz sądowy Daria Laskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2016 r. przy udziale ---- sprawy ze skargi M.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące 2012 roku oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi M. B. była decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...].04.2016 r. (nr [...]), którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...].10.2015 r. (nr [...]), określającą wymienionej stronie kwoty rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do grudnia 2012 oraz umarzającą postępowanie podatkowe za miesiące od stycznia do marca 2012 r.

W uzasadnieniu swojej decyzji Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. stwierdził, że w okresie 2012 r. M. B. jako podatnik podatku od towarów i usług (w skrócie - "vat") prowadził pod nazwą A w S. działalność gospodarczą polegającą na skupie i hurtowej sprzedaży katalizatorów samochodowych. Według organ podatkowego, posiadane przez podatnika niektóre dowody nabycia katalizatorów, a w tym faktury VAT, nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, bądź w innym rozmiarze, aniżeli to wynikało z ich treści. W tych ramach organ zakwestionował rzetelność faktur wystawionych dla strony przez firmy: B A. W. oraz C E. G.. Pozostałe przypadki stwierdzonych fikcyjności dokumentów nie miały wpływu na rozliczenie podatku od towarów i usług (nie zawierały kwot podatku naliczonego).

W odniesieniu do faktur pochodzących od firmy B Naczelnik Urzędu Skarbowego podniósł, że A. W. w okresie od kwietnia do września 2012 r. wystawił na jego rzecz 24 faktury VAT na sprzedaż 2.890 szt. katalizatorów (łączna wartość netto transakcji 896.702 zł i VAT- 206.241,46 zł). Powołując się na materiał dowodowy organ podkreślił, że A. W. miał te katalizatory nabyć od D J. B., E M. G. oraz F P. T.. J. B. nie potwierdził ażeby wystawił fakturę dla A. W., jak również nie handlował katalizatorami. M. G. z kolei w trakcie prowadzonego wobec jego osoby postępowania podatkowego, nie przedłożył jakiejkolwiek dokumentacji dotyczącej nabycia i sprzedaży katalizatorów, a w wydanej wobec niego decyzji w sprawie podatku od towarów i usług stwierdzono, że nie dokonywał faktycznych transakcji, lecz jedynie wystawiał puste faktury. W odniesieniu do transakcji z P. T. organ zauważył, że jakkolwiek P. T. potwierdzał dokonywanie sprzedaży na rzecz A. W. (swojego pracodawcy i późniejszego rzekomego dostawcy strony w niniejszej sprawie), to w ich relacjach dotyczących wzajemnych transakcji występowały liczne sprzeczności. Pomimo, że P. T. miał nabywać częstotliwie katalizatory tylko od jednego dostawcy, to nie potrafił wskazać, co to była za firma, jak również nie pamiętał samych okoliczności transakcji, w tym sprzedaży na rzecz A. W. Fikcyjność transakcji pomiędzy P. T. i A. W. potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 16.06.2015 r. w sprawie ze skargi P. T. (sygn. akt I SA/Wr 1993/14, nieprawomocnym). W sumie więc należało uznać, że J. B. (firma D), M. G. (firma E) oraz P. T. (F) nie dostarczali katalizatorów A. W., więc ten nie mógł ich odsprzedawać M. B.