Wyrok WSA w Krakowie z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. III SA/Kr 1059/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka (spr.) Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Renata Czeluśniak Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego I. skargę oddala; II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - na rzecz adwokat E. M. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 29 czerwca 2016 r., znak [...], po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez skarżącego J. K. od decyzji znak: [...] z dnia [...] 2016 r., wydanej przez Prezydenta Miasta, dotyczącej odmowy przyznania skarżącemu dodatku mieszkaniowego, działając na podstawie art. 2, art. 3 ust. 1 i 3, art. 4, art. 5 ust. 1 pkt. 1, art. 6, art. 7 ust. 5 i art. 8 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 966 ze zm.), § 2 ust. 1 i 2, § 3 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r., nr 146, poz. 1817) i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 23) utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym: opisaną wyżej decyzją organ pierwszej instancji orzekł o odmowie przyznania skarżącemu dodatku mieszkaniowego do opłat czynszowych za mieszkanie przy ul. T w K. Uzasadniając powyższą decyzję organ pierwszej instancji stwierdził, iż skarżący nie spełnia kryterium określonego w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, wobec czego przyznanie dodatku mieszkaniowego nie jest zasadne. Dochód w jego gospodarstwie domowym wynosi średnio 1.363,86 zł miesięcznie za okres 3 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku i 20% dochodów w przypadku gospodarstwa jednoosobowego wynosi 272,77 zł. Zaś łączna kwota wydatków za ostatni miesiąc wynosi 274,30 zł. Stąd też wysokość obliczeniowego dodatku mieszkaniowego ustalonego zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych w związku z art. 9 cyt. ustawy wynosić powinna 1,53 zł miesięcznie. Niemniej przepisy prawa nie zezwalają (art. 7 ust. 6 cyt. ustawy) na przyznanie i wypłatę dodatku, jeżeli jego kwota byłaby niższa niż 2% najniższej emerytury w dniu wydania decyzji tj. 17,65 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano również, że organ przyznający dodatki mieszkaniowe nie ma możliwości działania uznaniowego.