Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 lutego 2017 r., sygn. I SA/Lu 816/16

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 lutego 2017 r. sprawy ze skargi W. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzjiostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania W. G. (skarżący) od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] r., orzekającą o odpowiedzialności podatkowej W. G. jako byłego członka zarządu Z. spółka z o.o. w B. (spółka) za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za sierpień 2009 r. wraz z odsetkami za zwłokę do dnia ogłoszenia upadłości likwidacyjnej oraz kosztami postępowania egzekucyjnego. Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. Postanowieniem z dnia 3 września 2015 r., sygn. I SA/Lu 791/15 skarga W. G. została odrzucona z powodu niedopełnienia wymogów fiskalnych, gdyż skarżący nie zapłacił w zakreślonym terminie wpisu sądowego od skargi. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie sygn. II FZ 895/15 oddalił zażalenie na postanowienie odrzucające skargę W. G.. Następnie w dniu 7 stycznia 2016 r. do Ministra Finansów wpłynął wniosek W. G. o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. Minister Finansów przekazał powyższe pismo Dyrektorowi Izby Skarbowej celem załatwienia zgodnie z właściwością. W przekonaniu skarżącego, ostateczna decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. rażąco narusza przepisy o właściwości miejscowej organów podatkowych, a ściślej art. 17 § 1 i art. 17a ustawy Ordynacja podatkowa (Dz.U.2015.613 ze zm. - O.p.). W ocenie W. G., organy podatkowe nieadekwatnie do okoliczności sprawy zastosowały art. 17a, nie zaś art. 17 § 1 O.p. Skarżący argumentował, że organem właściwym do wydania decyzji powinien być Naczelnik Urzędu Skarbowego w C., gdyż to na terenie jego właściwości zamieszkuje osoba trzecia, natomiast nie Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. , jak błędnie przyjęły organy. Jednak, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, należało odmówić stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej z dnia [...] r., gdyż nie zaistniały przesłanki wymienione w art. 247 § 1 O.p. Organ przytoczył brzmienie art. 17 § 1 oraz art. 17a O.p. i wywodził, że przy orzekaniu o odpowiedzialności osób trzecich właściwość organu podatkowego jest wyznaczona - w tym przypadku - przez siedzibę podatnika o statusie spółki kapitałowej. Zatem miejsce zamieszkania W. G. - osoby trzeciej, ponoszącej podatkową odpowiedzialność wraz ze spółką kapitałową - nie ma prawnego znaczenia i nie decyduje o właściwości organu podatkowego w sprawie tej szczególnej postaci odpowiedzialności podatkowej. W dalszej kolejności organ nawiązał do art. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (pierwotnie Dz.U.2004.54.535 ze zm., obecnie Dz.U.2016.710 ze zm. - ustawa o VAT). W kontekście tej regulacji stwierdził, że właściwym miejscowo organem podatkowym dla spółki, która będąc podatnikiem VAT wykonywała czynności opodatkowane na terenie objętym zakresem działania dwóch urzędów skarbowych, jest organ podatkowy właściwy ze względu na siedzibę tej osoby prawnej w ostatnim dniu okresu, z upływem którego nastąpiło zakończenie działalności gospodarczej.