Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 czerwca 2017 r., sygn. III SA/Kr 313/17

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) WSA Janusz Bociąga Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2017 r. sprawy ze skargi P. D. A na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 3 stycznia 2017 r. znak: [...] w przedmiocie zapewnienia prawidłowego oznakowania wprowadzanego do obrotu suplementu diety skargę oddala. .

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny wydał w dniu [...] 2016 r. decyzję nr [...], znak [...] skierowaną do P. D. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą A, S, nakazującą:

1) zapewnienie prawidłowego oznakowania wprowadzanego do obrotu suplementu diety pn.: "M" poprzez:

a) użycie właściwego określenia firmy, pod którą przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą;

b) zamieszczenie w wykazie składników prawidłowych nazw wszystkich użytych surowców przy wytworzeniu tego środka spożywczego;

c) właściwe podanie wartości witaminy i składników mineralnych w przeliczeniu na zalecana przez producenta do spożycia dzienna porcje produktu oraz w procentach w stosunku do zlecanego dziennego spożycia;

d) podanie prawidłowej wartości ilości netto produktu;

- w terminie do dnia 31 grudnia 2016 r.

Od powyższej decyzji odwołanie w ustawowym terminie wniósł P. D. A wnosząc o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania przed organem pierwszej instancji w całości ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. W odwołaniu strona zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci:

a) art. 9 ust. 1 lit. h rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 poprzez jego błędną wykładnię przejawiającą się w uznaniu, że skarżący nie oznaczył w sposób odpowiedni nazwy lub firmy, w sytuacji gdy w kontekście wykładni celowościowej wystarczające jest wskazanie dodatku "A" wraz z podaniem adresu, które to oznaczenie indywidualizuje w sposób wystarczający podmiot działający na rynku spożywczym podobnie, jak reguluje to art. 19 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r., dotyczące produktów kosmetycznych, ponadto zaś na gruncie przepisów wspólnotowych firma nie jest tożsama z imieniem i nazwiskiem jednoosobowego przedsiębiorcy;