Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. II SA/Sz 390/17

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. sprawy ze skarg M. B. i Rzecznika Praw Dziecka w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] r. M. B. wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na dzieci.

Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta odmówił stronie prawa do ww. świadczenia.

W wyniku wniesionego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia [...] r., uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Po przeprowadzeniu postępowania organ I instancji w dniu [...] r. wydał decyzję nr [...] , którą ponownie odmówił przyznania stronie świadczenia wychowawczego, powołując się na te same argumenty. W uzasadnieniu wskazano, że strona jest cudzoziemcem, a jej wniosek podlegał kontroli pod względem przesłanek objęcia pomocą w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit c i d ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Strona posiada kartę pobytu bez adnotacji "dostęp do rynku pracy", a zatem nie jest objęta pomocą finansową w formie świadczenia wychowawczego.

Od przedmiotowej decyzji M. B. odwołała się podnosząc, że nie zgadza się z decyzją, gdyż posiada prawo do podjęcia zatrudnienia wynikające z ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego w zw. z art. 2 pkt 2, 4 i 14, art. 4 ust. 2 i 3, art. 5 ust. 3 i 4, art. 7 ust. 1 i 3, art. 48 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 lutego 2016 o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.