Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 lipca 2017 r., sygn. IV SA/Gl 406/17

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.), Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik, Protokolant specjalista Agnieszka Górecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lipca 2017 r. sprawy ze skargi P. W. na orzeczenie [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ukaranie karą dyscyplinarną wydalenia ze służby oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym rozkazem personalnym z dnia [...] r. nr [...] [...] Komendant Wojewódzki Policji, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., dalej: Kpa) oraz art. 135n ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 355 z późn. zm., dalej także: ustawa) — po rozpatrzeniu odwołania mł. asp. P.W od orzeczenia Komendanta Miejskiego Policji w C. z dnia [...] r. nr [...], wymierzającego mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby i uznającego zasadność zarzutów popełnienia czynów zarzuconych mu w postępowaniu dyscyplinarnym — orzeczenie pierwszoinstancyjne utrzymał w mocy.

Uzasadniając rozstrzygnięcie, organ odwoławczy przybliżył dotychczasowy przebieg postępowania, według chronologii zdarzeń, wskazując przy tym prawne regulacje przedmiotu. W tych ramach odnotował, że w toku postępowania dyscyplinarnego prowadzonego w wyniku działań zainicjowanych ustaleniami {...] w C. stronie - P.W, postawiono zarzuty naruszenia dyscypliny służbowej określonej w art. 132 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji polegającej m.in. na wyczerpaniu swoim zachowaniem czynów zabronionych stypizowanych w art. 231 § 1 kk i art. 271 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk. Przytaczając zarzuty ogłoszone P.W - jako obwinionemu, wyeksponował, że ujęto w nich, iż pełniąc umundurowaną służbę w patrolu pieszym w sposób nieprawidłowy wdrażał postępowanie mandatowe, albowiem ujawniając wykroczenie kierujących pojazdami mechanicznymi w ruchu drogowym w efekcie egzekwował od sprawców tych wykroczeń grzywny w postępowaniu mandatowym za wykroczenia porządkowe, w szczególności za zaśmiecanie miejsca dostępnego dla publiczności. Tym samym nierzeczywiście ujawnionych wykroczeń drogowych. Wskazał, że w ramach postępowania dyscyplinarnego przesłuchano w charakterze świadków kilkanaście osób, którym skarżący bezpodstawnie wdrożył postępowanie mandatowe o wykroczenie z art. 145 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. kodeks wykroczeń (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 1094 ze zm., dalej: kw, tekst jednolity w dacie orzekania jednakże bez zmian w przytaczanych jednostkach redakcyjnych). Podniósł, że w poczet materiału dowodowego sprawy zaliczono kopię dokumentacji służbowej, między innymi w postaci kopii mandatów karnych nałożonych przez stronę w okresie od 27 kwietnia do 1 lipca 2014 r. za wykroczenia z art. 145 kw oraz kopię notatników służbowych obwinionego.