Wyrok WSA w Krakowie z dnia 13 września 2017 r., sygn. II SA/Kr 520/17

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel (spr.) Sędziowie : WSA Mirosław Bator WSA Paweł Darmoń Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2017 r. prawy ze skargi K.H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 9 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

II SA/Kr 520/17

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 10 maja 2016 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku K. H. ustalił warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. "budowa ośmiu budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z garażami w bryłach budynków, niezbędną infrastrukturą techniczną i zagospodarowaniem terenu na działce nr [...] obr[...] oraz zjazdem z ul. [...] i niezbędnymi przyłączeniami na części działki nr [...] obr.jw. przy ul. [...] w K.." W sprawie ustalono, iż teren objęty wnioskiem nie został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wobec czego przeprowadzono postępowanie na zasadach i w trybie przewidzianym w art. 59 i następnych ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazano, że przeprowadzone postępowanie wyjaśniające pozwoliło na stwierdzenie, iż spełnione zostały łącznie przesłanki wydania decyzji o warunkach zabudowy z art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Projekt decyzji sporządzony został przez osobę uprawnioną do sporządzania projektu, stosownie do treści art. 60 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wymieniono uzyskane w toku postępowania opinie i uzgodnienia. Ustosunkowano się także do uwag i zastrzeżeń zgłoszonych przez strony w toku postępowania.

Odwołanie od przedmiotowej decyzji wniosła M. B. wskazując na rozbieżności w zakresie określenia dopuszczalności realizacji inwestycji w strefie ochronnej wału przeciwpowodziowego podając, że w załączniku nr [...] do decyzji stwierdza się, że zamierzenie inwestycyjne zlokalizowane jest poza strefą ochronną prawego wału przeciwpowodziowego rzeki [...] zaś w pkt. II b warunków zabudowy wskazuje się, że planowana inwestycja zlokalizowana jest w pasie 50 m od stopy wału przeciwpowodziowego i dalej stwierdza się, że niewskazana jest zabudowa na tym obszarze, z uwagi na zakazy wynikające z art. 88n ustawy Prawo wodne. Zaskarżona decyzja jest więc wewnętrznie sprzeczna, zaś organ nie wskazał jednoznacznie warunków w zakresie odległości planowanej inwestycji od wału przeciwpowodziowego. Z kolegi zgodnie z art. 88n ust. 1 pkt. 4 ustawy Prawo wodne, wykonywanie obiektów budowlanych w odległości mniejszej niż 50 m do stopy wału jest zabronione, a nie jak stwierdził organ I instancji w decyzji, jedynie niewskazane. Tym samym decyzja narusza art. 61 ust. 1 pkt. 5 ustawy. W dalszej części odwołania strona zarzuciła naruszenie zasady dobrego sąsiedztwa wynikającej z art. 61 ust. 1 pkt. 1 ustawy, w szczególności skarżąca zakwestionowała określenie wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej w decyzji wskazując, że większość zabudowanych działek sąsiednich to budynki jednorodzinne o niższej wysokości niż planowane budynki. Dalej, strona nie zgodziła się ze stanowiskiem organu I instancji, wedle którego inwestycja polegająca na budowie domów jednorodzinnych zbliźniaczonych stanowić będzie kontynuację dotychczasowej funkcji, tj. dominującej w tym terenie mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej. Na koniec wskazano na niedostateczne wyjaśnienie warunków w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji wskazując, że organ I instancji oparł się na informacji MPWiK, zgodnie z którą miejska sieć wodociągowa i kanalizacyjna przebiegają w ulicy [...], tymczasem urządzenia te biegną przez prywatne nieruchomości, znajdujące się po przeciwnej stronie ul. [...], w tym przez działki odwołującej.