Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2018 r., sygn. IV SA/Wa 2309/17

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie sędzia WSA Joanna Borkowska (spr.), sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Iwaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi Z. M. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. znak [...] Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców (dalej organ), po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez obywatelkę [...] , panią Z.M. (dalej skarżąca), od decyzji Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej w K. z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] orzekającej o zobowiązaniu cudzoziemki oraz jej małoletnich dzieci: K.M., S.M., A.M. , do powrotu oraz zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen na okres 2 lat od dnia wydania w/w. decyzji - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Stan sprawy był następujący:

W dniu 18.04.2017 r. Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej w K. wydał decyzję nr [...] orzekającą o zobowiązaniu Z.M. oraz jej małoletnich dzieci: K.M., S.M., A.M. do powrotu oraz zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen na okres 2 lat od dnia wydania decyzji. W podstawie prawnej decyzji powołano art. 302 ust. 1 pkt 10 i 16 lit. b ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach. W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia stwierdzono, że cudzoziemka wraz w/w. dziećmi dokonała przekroczenia granicy wbrew przepisom prawa, a ponadto została wobec niej wydana ostateczna decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy oraz odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej i cudzoziemka przebywa w strzeżonym ośrodku dla cudzoziemców. Jednocześnie organ I instancji stwierdził, iż w sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 303 ust. 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach, w szczególności przesłanki udzielenia stronie zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany.