Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 marca 2018 r., sygn. I SA/Gd 1754/17
Podatek od towarów i usług
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 marca 2018 r. sprawy ze skargi K. H. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 23 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2011 roku oddala skargę.
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z dnia 23 października 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...] (dalej jako "Dyrektor IAS"), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 220 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm. - dalej jako "O.p."), art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 19 ust. 1, art. 86 ust. 1 i 2, art. 108, art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm., t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm. - dalej jako "ustawa o VAT"), art. 208 ust. 1 pkt 2 lit. a, art. 254 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania K. H. (dalej jako "Skarżąca") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. (dalej jako "Naczelnik US") z dnia 30 listopada 2016 r. w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od kwietnia 2011 r. do kwietnia 2012 r. oraz obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług na postawie art. 108 ustawy o VAT za kwiecień, czerwiec i lipiec 2011 r. oraz styczeń, luty i kwiecień 2012 r., uchylił decyzję organu I instancji w części dotyczącej określenia obowiązku zapłaty podatku w trybie art. 108 ustawy o VAT za lipiec 2011 r. i w tym zakresie określił obowiązek zapłaty podatku na podstawie ww. przepisu w innej kwocie, zaś w pozostałym zakresie utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
