Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Gd 1736/17

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 16 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 30 maja 2014 r. umorzył wobec A.B. postępowanie podatkowe w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2010 r. jako bezprzedmiotowe.

Decyzją z dnia 22 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, bowiem rozstrzygnięcie wymagało uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.

Naczelnik Urzędu Skarbowego po uzupełnieniu materiału dowodowego i ponownym rozpatrzeniu sprawy wydał w dniu 10 października 2016 r. decyzję, w której określił A.B. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2010 r.

Decyzją z dnia 16 października 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym), po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez A.B., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do przedawnienia zobowiązania podatkowego, albowiem od dnia 8 listopada 2013 r. nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2010 r. w związku z wystąpieniem przesłanki określonej w art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Organ wskazał dalej, że istotą sporu była kwestia ustalenia, które czynności wchodziły w zakres działalności gospodarczej wykonywanej przez A.B., a które należało przypisać działalności gospodarczej prowadzonej przez K.B. Sporne, zdaniem organu, było także prawo strony do opodatkowania sprzedaży na zasadzie VAT-marża.