Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. II SA/Bk 189/18

Ustalenie wymagań nowej zabudowy w decyzji o warunkach zabudowy ma stanowić w istocie odwzorowanie zagospodarowania i zabudowy istniejących na danym terenie. Jedynie plan miejscowy może zezwolić na zagospodarowanie danego terenu w sposób odmienny niż dotychczasowy.

Teza urzędowa

Sygn. akt II SA/Bk 189/18 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 czerwca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.) sędzia WSA Marek Leszczyński Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Makal po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi J. M. i P. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności.

Po rozpatrzeniu wniosku inwestorów - J. M. i P. M. z dnia [...] kwietnia 2017 r., Wójt Gminy T. K. ponownie odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego, jednorodzinnego, wolno stojącego, na działkach o nr geod. [...], położonych w obrębie geod. D., gm. T. K. wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną (decyzja z dnia [...] października 2017 r. nr [...]).

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że z przeprowadzonej analizy wnioskowanego i przyległego terenu wynika, iż działki sąsiednie, położone w granicach analizowanego terenu i dostępne z tej samej drogi publicznej są zabudowane w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Jednakże, wskazana we wniosku inwestorów forma projektowanej zabudowy nie znajduje odzwierciedlenia w istniejącej zabudowie. Miejscowość D. jest jednolitą stylistycznie małą wsią, poszerzoną w ostatnich latach o zabudowę letniskową oraz jednorodzinną. Większość zabudowań to jednak zabudowania rolnicze z budynkami mieszkalnymi o bardzo tradycyjnej formie, regularnym kształcie, na planie prostokąta, przykryte dachami dwuspadowymi lub wielospadowymi. Budynki mieszkalne jednorodzinne, jak dotąd wpisują się w charakter istniejącej zabudowy, dzięki temu nie ma istotnego rozdźwięku pomiędzy nową i "starą" zabudową. Organ wskazał, że zaproponowana forma o nieregularnym kształcie oraz dach o kształcie łupinowym, na planie kół i owali nie występuje na analizowanym terenie. Biorąc pod uwagę wszystkie istniejące na analizowanym terenie budynki mieszkalne, zarówno w zabudowie zagrodowej, jak też w zabudowie mieszkaniowej jednorodzinnej oraz analizując ich charakter stylistyczny, regionalny oraz konkretne składowe parametry, które kształtują charakter zabudowy, organ stwierdził, że projektowany obiekt ma odmienny styl i charakter oraz cechy, które nie przynależą do miejscowej zabudowy, a zaproponowana forma obiektu zaburzy ład przestrzenny całej miejscowości. Zgodnie z obowiązującą "zasadą dobrego sąsiedztwa", wynikającą z przepisu art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, która opiera się na dostosowaniu zamierzeń inwestycyjnych do miejscowych warunków zabudowy, a przede wszystkim polega na realizacji nowej zabudowy w kontekście i zgodności z istniejącym zagospodarowaniem terenu, zdaniem organu, nie istnieje możliwość lokalizacji wnioskowanej zabudowy w opisanej we wniosku formie i wskazanych cechach.