Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. I SA/Bd 329/18
Podatkowe postępowanie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Pietrasik Sędziowie: sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka sędzia WSA Urszula Wiśniewska (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Stanisława Majkut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi W. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji dotyczących dokonania zabezpieczenia na majątku należności z tytułu podatku od towarów i usług za wrzesień i listopad 2012r. oraz styczeń, maj, sierpień, wrzesień 2013r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz W. J. kwotę [...]złotych (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...]. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w T. określił skarżącemu przybliżoną wysokość zobowiązania podatkowego
w podatku od towarów i usług oraz odsetek za zwłokę za wrzesień i listopad 2012r., styczeń, maj, sierpień i wrzesień 2013r. oraz orzekł o dokonaniu na majątku podatnika zabezpieczenia ww. zobowiązań podatkowych przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.
Rozpatrując złożone odwołanie, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
w B. decyzją z dnia [...]. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Nie zgadzając się z decyzją organu drugiej instancji, skarżący zaskarżył ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy zarzucając naruszenie art. 33
§ 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017r., poz. 201), dalej: "O.p." poprzez nieprawidłowe uznanie, że wobec strony zachodziła uzasadniona obawa, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane; art. 33 § 1 O.p. poprzez nieprawidłowe uznanie, że podstawą zabezpieczenia może być obawa, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane jednorazowo; art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 O.p. poprzez nieprzeprowadzenie należytego postępowania dowodowego co do sytuacji majątkowej podatnika, konfrontowanej z wielkością potencjalnego zobowiązania podatkowego oraz przyjęcie nieuzasadnionej oceny, że majątek strony, który wielokrotnie przekraczał wartość zabezpieczonych zobowiązań, a w skład którego wchodziły łatwe do zbycia elementy, takie jak wyroby jubilerskie oraz surowiec
