Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 19 września 2018 r., sygn. I SA/Po 394/18

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Waldemar Inerowicz po rozpoznaniu w dniu 19 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu od postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 sierpnia 2018 r. o sygn. akt I SA/Po 394/18, oddalającego wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za październik - grudzień 2012 r., styczeń 2013 r., kwiecień - sierpień 2013 r. oraz kwoty podatku podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego za październik - listopad 2012 r. i sierpień 2013 r. postanawia utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2018 r. starszy referendarz sądowy WSA w Poznaniu odmówił R. G. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, w sprawie z jego skargi na wskazaną w rubrum niniejszego orzeczenia decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej.

W motywach powyższego orzeczenia starszy referendarz sądowy stwierdził, że skarżący w złożonym wniosku o przyznanie prawa pomocy i późniejszych oświadczeniach nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego siebie i rodziny. W szczególności zaznaczono, że wnioskodawca, pomimo wezwania w trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302. - w skrócie: "P.p.s.a."), nie przedstawił w sposób wyczerpujący informacji dotyczących jego sytuacji materialnej i finansowej, sytuacji materialnej i finansowej swojej żony (z którą pozostaje w ustroju rozdzielności majątkowej), a także rodziców (z którymi wspólnie zamieszkuje), wobec czego nie uczynił zadość ciążącemu na nim obowiązku wykazania zasadności złożonego wniosku w kontekście ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy. Ponadto stwierdzono, że brak współpracy strony ubiegającej się o przyznanie prawa pomocy musi skutkować odmową przyznania tego prawa. Referendarz sądowy podkreślił także, że bez względu na fakt pozostawania w separacji faktycznej, ustroju rozdzielności majątkowej czy nieprowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego, okoliczność pozostawania w związku małżeńskim, stosownie do art. 27 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 682 ze zm. - w skrócie: "K.r.o.") skutkuje tym, że oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli.