Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. III SA/Lu 364/18
Ubezpieczenie społeczne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Sędzia WSA Robert Hałabis, Sędzia WSA Iwona Tchórzewska (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. sprawy ze skargi A. F. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu odsetek uchyla zaskarżoną decyzję.
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2018 r., nr [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy na skutek wniosku A. F., Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...] odmawiającą umorzenia należności z tytułu odsetek.
W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] kwietnia 2018 r. organ wskazał, że nie zachodzą przesłanki warunkujące umorzenie, przewidziane w art. 41a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2017 r. poz. 2336). Zadłużenie powstało w wyniku niewypełniania przez płatnika obowiązku regulowania składek na ubezpieczenie społeczne rolników. Zgodnie z art. 40a ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników od nieopłaconych w terminie składek naliczane są odsetki za zwłokę. Według stanu na dzień [...] marca 2018 r., kiedy został złożony przez A. F. wniosek o umorzenie należności z tytułu odsetek, zadłużenie za okres od dnia [...] stycznia 2013 r. do dnia [...] lutego 2014 r. wynosiło [...] zł, na co składały się należność główna w kwocie [...]zł i odsetki w kwocie [...]zł. Zadłużenie jest spłacane w ramach układu ratalnego zawartego w dniu [...] lipca 2015 r., realizowanego poprzez potrącenia ze świadczenia rentowego.
Organ podniósł, że w okresie prowadzenia działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym A. F. nie wystąpiły klęski żywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia, powodujące pozbawienie wnioskodawcy możliwości zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych nowych dowodów w sprawie, które miałyby wpływ na zmianę jego sytuacji materialnej. W przypadku wnioskodawcy nie zachodzą też okoliczności pozwalające stwierdzić trwałą nieściągalność pozostałego do spłaty zadłużenia.
