Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. III SA/Wa 209/18

Podatek dochodowy od osób prawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), sędzia WSA Agnieszka Olesińska, Protokolant referent Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2018 r. sprawy ze skargi D. E. M. V. F. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty oprocentowania nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] na rzecz D. E. M. V. F. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki kwotę 20 431 zł (słownie: dwadzieścia tysięcy czterysta trzydzieści jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Na podstawie przedłożonych akt sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oceniał następujący stan faktyczny: D. E. M. V. F.(dalej: Skarżący, Fundusz lub Strona) wnioskiem z dnia 19 kwietnia 2017r. wystąpił do Naczelnika [...] [...] Urzędu Skarbowego w [...] o zwrot nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych stwierdzonej decyzjami Dyrektora Izby Skarbowej w [...] (obecnie: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...], dalej: "Dyrektor IAS") z dnia 18 lipca 2016 r. i z dnia 22 lipca 2016 r. wraz z należnym oprocentowaniem liczonym od dnia poboru podatku przez polskich płatników. Fundusz stwierdził, że nadpłata stwierdzona ww. decyzjami powstała w wyniku orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) z dnia 10 kwietnia 2014 r. w sprawie C-190/12 Emerging Markets of DFA Investment Trust Company opublikowanego w Dzienniku Urzędowy Unii Europejskiej C 175/5 z dnia 10 czerwca 2014 r. Zdaniem Strony, orzeczenie TSUE potwierdziło, że art. 63 i 65 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej TSUE) sprzeciwiają się przepisom podatkowym takim jak te, które były rozpatrywane w niniejszej sprawie, czyli art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54 poz. 654 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.), który pozbawia zwolnienia z podatku fundusze inwestycyjne z siedzibą w państwach trzecich. Powyższy wyrok jako orzeczenie, o którym mowa w art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej: "O.p.").,jest orzeczeniem, w wyniku którego powstała nadpłata. Według Funduszu wyrok ten potwierdza niezgodność przepisów prawa polskiego w szczególności art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p. z prawem wspólnotowym w zakresie, w jakim zwalnia z podatku krajowe fundusze inwestycyjne, a nie zwalnia z niego nierezydentów będących funduszami inwestycyjnymi z siedzibą w państwie trzecim. Skarżący uznał, że zgodnie z art. 78 § 5 pkt 1 O.p. należne oprocentowanie powinno być liczone od dnia poboru podatku przez płatników do dnia dokonania zwrotu nadpłaty, bowiem wnioski o stwierdzenie nadpłaty zostały złożone przed dniem publikacji ww. wyroku TSUE w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.