Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 31 maja 2019 r., sygn. II SA/Gl 440/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska,, Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant starszy referent Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2019 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta J. z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Prezydent Miasta J. decyzją z [...] r. nr [...] wydaną na podstawie 2 pkt 16, art. 4 ust. 1 i 2, art. 22, art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz. U. z 2018 r. poz. 2134) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego uznał, że kwota 5000 zł wypłacona A. R. na rzecz dzieci Z. i Z. w okresie od 1 maja 2018 r. do 30 września 2018 r. z tytułu świadczenia wychowawczego była świadczeniem nienależnie pobranym. Dodatkowo wskazano, że odsetki na dzień wydania decyzji wynoszą 121,80 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że po myśli art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokajaniem jego potrzeb życiowych. Kierując się treścią art. 2 pkt 12 powyżej wskazanej ustawy stwierdzono, że pojęcie rodziny oznacza odpowiednio następujących członków rodziny małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz zamieszkujące wspólnie z tymi osobami, pozostające na ich utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25 roku życia, a także dzieci, które ukończyły 25 rok życia i legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W dalszej części uzasadnienia podkreślono, że strona zaprzestała sprawowania osobistej opieki nad dziećmi, a organ pierwszej instancji uznał, że od 29 kwietnia 2018 r. strona nie spełnia wymogów określonych w przepisach ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci do pobierania świadczenia wychowawczego. Z uwagi na fakt, że świadczenie wychowawcze jest świadczeniem niepodzielnym, tym samym jest pobrane jako nienależne i strona jest zobowiązana do jego zwrotu. W końcowej części uzasadnienia organ pierwszej instancji przedstawił przebieg podejmowanych działań jak również przywołał treść przepisów ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci niezbędnych do podjęcia przedmiotowego rozstrzygnięcia.