Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. III SA/Gl 769/19

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Sędzia WSA Iwona Wiesner (spr.), Protokolant Starszy referent Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2019 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji z [...] r. znak: [...] wydanej na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900, dalej: O.p.) stwierdził, że stanowisko A sp. z o.o. w K. (dalej: Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z 18 marca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ustalenia stawki akcyzy celem kalkulacji kwoty zwolnienia od podatku akcyzowego energii elektrycznej sprzedanej odbiorcom końcowym w okresie od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. jest nieprawidłowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym prowadzącym działalność w zakresie wytwarzania energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz obrotu energią elektryczną. Obrót energią elektryczną prowadzony jest przez Wnioskodawcę zarówno na hurtowym rynku energii (zakup i sprzedaż na B S.A.), jak również poprzez sprzedaż do odbiorców końcowych na podstawie zawartych umów.

Dokonując sprzedaży energii elektrycznej do odbiorców końcowych (przez których rozumie się odbiorców dokonujących zakupu energii na własny użytek zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 13a ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne) Wnioskodawca realizuje obowiązek uzyskania i przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia dla energii wyprodukowanej w odnawialnym źródle, nałożony w art. 52 ust. 1 ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (dalej: ustawa o OZE). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie lub obrotu energią elektryczną i sprzedające energię odbiorcom końcowym, jest obowiązane: