Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. II SA/Ol 446/19

Ochrona środowiska

Dnia 5 listopada 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Matczak sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółki A na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podjęcia stanowiska w sprawie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 21 listopada 2018r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. (dalej jako: Kolegium, organ odwoławczy bądź organ II instancji), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018r., poz. 2096 ze zm., dalej jako: k.p.a.), po rozpatrzeniu zażalenia "[...]" Sp. z o.o.(dalej jako: Spółka lub skarżąca), reprezentowanej przez pełnomocnika, utrzymało w mocy postanowienie wydane przez działającego z upoważnienia Wójta Gminy W. Kierownika Referatu Komunalnego Urzędu Gminy W. (dalej jako: organ I instancji) z dnia "[...]" w sprawie odmowy podjęcia stanowiska, że realizacja przedsięwzięcia pn. "Farma Wiatrowa W." składająca się z 30 elektrowni wiatrowych zlokalizowanych na nieruchomościach gruntowych w obrębach: W., S., C. i R. - dla którego została wydana decyzja Wójta Gminy W. z dnia "[...]" - przebiega etapowo oraz, że nie zmieniły się warunki wskazane w tej decyzji. W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił stan faktyczny niniejszej sprawy. Wskazano, że decyzją z dnia "[...]" organ I instancji wydał decyzję określającą środowiskowe uwarunkowania realizacji opisanego wyżej przedsięwzięcia. Jak wynika ze zwrotnych potwierdzeń odbioru decyzji oraz obwieszczeń o jej wydaniu skierowanych do stron postępowania, decyzja ta stała się ostateczna w dniu 2 października 2009r. Następnie w dniu 28 kwietnia 2018r. Spółka złożyła wniosek o wydanie na podstawie art. 72 ust. 4 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2017 r., poz. 1405 ze zm., dalej jako: u.i.o.ś.) postanowienia w przedmiocie zajęcia stanowiska, że aktualne pozostają warunki realizacji przedsięwzięcia określone decyzją z dnia "[...]" o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia. W uzasadnieniu swojego wniosku Spółka wskazała, że zamierza rozpocząć proces inwestycyjny i w tym zakresie wystąpić z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę, zaś dotychczasowe opóźnienie spowodowane zostało przede wszystkim zmieniającymi się warunkami prawnymi, organizacyjnymi i ekonomicznymi dla tego typu inwestycji w ostatnich latach, a co za tym idzie brakiem zainteresowania inwestorów. Jednocześnie, zdaniem Spółki, nie upłynął jeszcze 10-letni okres od uprawomocnienia się decyzji środowiskowej z dnia "[...]", co umożliwia ubieganie się o wydanie postanowienia objętego wnioskiem. Nie zaszły również jakiekolwiek zmiany w warunkach środowiskowych. Postanowieniem z dnia "[...]" organ I instancji odmówił podjęcia stanowiska, że realizacja przedmiotowego przedsięwzięcia, dla którego została wydana decyzja z dnia "[...]", przebiega etapowo oraz, że nie zmieniły się warunki tej decyzji, podnosząc, że inwestor wystąpił z przedmiotowym wnioskiem po upływie wskazanego w przepisach terminu. Organ I instancji wyjaśnił, że w przypadku przedmiotowego przedsięwzięcia okres możliwości wydłużenia ważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach upłynął przed wejściem w życie ustawy nowelizującej. Spółka złożyła zażalenie, w którym wniosła o uchylenie postanowienia organu I instancji i wydanie postanowienia o zajęciu stanowiska, że realizacja planowanego przedsięwzięcia, dla którego została wydana decyzja z dnia "[...]" przebiega etapowo oraz, że nie zmieniły się warunki tej decyzji. W uzasadnieniu swojego zażalenia pełnomocnik Spółki wskazał, że postanowienie organu I instancji narusza prawa strony i nie znajduje uzasadnienia na gruncie obowiązujących regulacji prawnych. Jednocześnie ponowił argumentację przedstawioną w uzasadnieniu przedmiotowego wniosku. Podkreślił przy tym, że inwestycja w postaci farmy wiatrowej wymaga absolutnej pewności w zakresie prawa, z uwagi na wysoki poziom kosztów inwestycyjnych oraz wieloletnią przewidywaną eksploatację. Stąd też strona przed rozpoczęciem inwestycji musi dysponować zarówno stabilnymi ustaleniami środowiskowymi, jak i lokalizacyjnymi. Wbrew zatem wywodom organu I instancji nie można przyjąć, że dążenie osób trzecich do wzruszenia decyzji lokalizacyjnej pozostaje bez wpływu na możliwość kontynuowania inwestycji. Stanowi to zatem doniosłą, realną i przekonującą przeszkodę dla prowadzenia inwestycji w takim samym stopniu, jak ustalenia środowiskowe. Ponadto w ocenie pełnomocnika Spółki w związku z tym, że nie upłynął jeszcze 10-letni okres wskazany w ustawie, możliwe jest ubieganie się o wydanie postanowienia objętego wnioskiem.