Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2020 r., sygn. III SA/Wa 2080/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, asesor WSA Konrad Aromiński, Protokolant specjalista Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia 2014 r. do marca 2015 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. utrzymał w mocy wydaną wobec K. sp. z o.o., decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. z [...] listopada 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Jak wynika z akt sprawy wskutek przeprowadzonej kontroli podatkowej i postępowania podatkowego stwierdzono nieprawidłowości polegające na tym, że Skarżąca odliczyła od podatku należnego podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez S. sp. z o.o. oraz Wydawnictwo "P." sp. z o.o., podczas gdy faktury wystawione przez te podmioty nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ustalono także, iż Skarżąca wystawiła na rzecz M. fakturę tytułem wynajmu pracowników, która nie dokumentuje rzeczywistego zdarzenia gospodarczego. W konsekwencji organ I instancji uznał, że do faktury tej znajdzie zastosowanie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz.1054 ze zm., dalej jako: "u.p.t.u.").

Z poczynionych ustaleń wynika ponadto, że w spornym okresie Skarżąca nabywała towary i usługi związane zarówno ze sprzedażą zwolnioną jak i opodatkowaną. Sprzedaż zwolniona dotyczyła usług finansowych świadczonych na rzecz Funduszu T. sp. z o.o. W związku z tym Skarżąca zobowiązana była pomniejszyć kwotę podatku należnego o część kwoty podatku naliczonego określoną w ramach tzw. odliczenia proporcjonalnego, o którym mowa w art. 90 ust. 2 u.p.t.u. Tymczasem dokonując rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od stycznia do marca 2015 r. Skarżąca nie zastosowała wskaźnika prognozowanej proporcji, co doprowadziło do zawyżenia podatku naliczonego.