Wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 października 2021 r., sygn. I SA/Ke 265/21

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec (spr.), Sędzia WSA Mirosław Surma, Protokolant Starszy inspektor sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2021 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z ... nr ... w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. (Dyrektor) decyzją z [...] nr [...] utrzymał w mocy decyzję własną z [...]

nr [...], wydaną po wznowieniu postępowania na wniosek D. S., złożony w sprawie wznowienia postępowania podatkowego zakończonego ostateczną decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w K. z [...] znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z [...] nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług za lipiec 2006 r. zobowiązania podatkowego w wysokości 14.649 zł, odmawiającą uchylenia ww. decyzji ostatecznej.

W uzasadnieniu wskazano, że Dyrektor Izby Skarbowej decyzją

z [...] r. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora UKS z [...] w przedmiocie określenia D. S. w VAT za lipiec 2006 r. zobowiązania podatkowego w wysokości 14.649 zł. Na ww. ostateczną decyzję podatnik wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, który wyrokiem z 19 marca 2019 r. sygn. akt I SA/Ke 588/11, oddalił skargę podatnika. Następnie Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 4 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 868/12 oddalił skargę kasacyjną podatnika.

Skarżący złożył do Dyrektora Izby Skarbowej w K. wniosek

o wznowienie na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej postępowania podatkowego w sprawie zakończonej ww. decyzją ostateczną z 13 października 2011 r. po orzeczeniu TSUE w sprawie C-189/18, ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 16 grudnia 2019 r. W ocenie podatnika wyrok ten ma wpływ na treść wydanej przez organ drugiej instancji decyzji ostatecznej, albowiem