Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2021 r., sygn. III SA/Wa 1234/21

Bank, który na mocy wyroku sądu stwierdzającego nieważność umowy kredytowej wypłaca należności klientom, może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Gazeta Prawna nr 220/2022

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), asesor WSA Agnieszka Sułkowska, Protokolant starszy referent Agnieszka Dominiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2021 r. sprawy ze skargi B [...] S.A z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2021 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.370.2020.2.SG w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz B [...] S.A z siedzibą w W. kwotę 697 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

B [...] S.A. z siedzibą w W. (dalej jako: "B.", "Skarżący" lub "Wnioskodawca") złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Koszty będące przedmiotem niniejszego wniosku będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

Skarżący opisując stan faktyczny i zdarzenie przyszłe wskazał, że będąc spółką akcyjną prawa polskiego podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu CIT w Polsce, jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce, jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 2357, z późn. zm., dalej: "Prawo bankowe").

Podstawowym przedmiotem jego działalności gospodarczej jest działalność bankowa (prowadzona na podstawie i zgodnie z wymogami Prawa bankowego oraz regulacji Komisji Nadzoru Finansowego), obejmującą m.in. prowadzenie rachunków bankowych, udzielanie kredytów (pożyczek) zarówno podmiotom gospodarczym jak i osobom fizycznym (hipotecznych i niezabezpieczonych hipoteką), przyjmowanie wkładów pieniężnych, jak również działalność powiernicza.

W przeszłości Skarżący, a także jego poprzednicy prawni podlegali reorganizacjom/ połączeniom (dalej: "Reorganizacje"). W szczególności w roku 2009, na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j.: Dz.U. z 2020 r., poz. 1526, dalej: "k.s.h."), doszło do przejęcia A. [...] S.A. przez B. [...] S.A. Następnie B. [...] S.A. - na skutek zmian własnościowych w spółce matce - zmienił nazwę w 2010 r. na (...). W 2014 r. [...] S.A. przejął D. S.A. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. Natomiast w roku 2015 doszło do przejęcia Wnioskodawcy przez C. S.A. również w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. (Wnioskodawca od tego momentu funkcjonował pod nazwą (...)). W 2016 r. miało miejsce połączenie Wnioskodawcy z E. [...] S.A. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. (Wnioskodawca jako jednostka przejmująca). Następnie Wnioskodawca w 2018 r. przejął część działalności F. [...] S.A. (poprzez podział F. w trybie art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h.), a w 2019 r. zmienił nazwę na aktualną. W związku z Reorganizacjami Wnioskodawca stał się z mocy prawa stroną zawieranych przez poprzedników prawnych umów z klientami.